محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 382

ص :382

1- و فی البحار... عن أبی عبداللّه علیه السلام قال: ملعون ملعون من رمی مؤمناً بکفر و من رمی مؤمناً بکفر فهو کقتله. (البحار ج 69/209) و فیه عن جابر عن أبی جعفرعلیه السلام قال: ما شهد رجل علی رجل بکفر قطّ إلاّ باء به أحدهما: إن کان شهد علی کافر صدق، و إن کان مؤمناً رجع الکفر علیه، و إیّاکم و الطعن علی المؤمنین.(المصدر ثواب الأعمال ص 242)

2- أقول: واللعنه أیضاً کذلک ففی ثواب الأعمال عن الصّادق علیه السلام قال: إنّ اللعنه إذا خرجت من فی صاحبها تردّدت، فإن وجدت مساغاً و إلاّ رجعت علی صاحبها. (ثواب الأعمال ص 240)

آزار به خدا و رسول و اولیا علیهم السلام

خداوند، اجل از آن است که مانند مخلوق از کسی آزار و آسیبی ببیند. و معنای آزار به او می تواند آزار به اولیای او و یا تخلف از فرمان او باشد. از این رو، خداوند در قرآن آزار به رسول خود را در ردیف آزار به خود ذکر نموده است و می فرماید:

«کسانی که خدا و رسول او را آزار دهند، در دنیا و آخرت مورد لعنت خداوند هستند و خداوند برای آنان عذاب و کیفر خوارکننده ای آماده نموده است.»

رسول خداصلی الله علیه وآله نیز آزار به اهل بیت خود را آزار به خود دانسته و می فرماید: «کسانی که به فاطمه و علی و حسن و حسین علیهم السلام و سایر فرزندان من آزار به رسانند، به من آزار رسانده اند.» بلکه می فرماید: «کسانی که به مؤمنین آزار به رسانند، همانند آن است که به من آزار رسانده باشند.

این سخن خلاصه روایاتی است که از آن حضرت در باره اهل بیت و دوستان آنان نقل شده است.

در سخنان اهل بیت نیز فراوان دیده می شود که توهین و آزار به دوستان و شیعیانشان را توهین و آزار به خود می دانند که در بخش بعدی خواهد آمد.

توجه به این نکته لازم است که خداوند در آیات فراوانی از قرآن، آداب معاشرت و برخورد با پیامبر خود را بیان نموده است. و در این آیات دستور احترام و تعظیم و توقیر و تجلیل از آن حضرت را در زمان حیات و پس از رحلت آن حضرت داده است. روشن است که تخلّف از مفاهیم این آیات، آزار به آن بزرگوار محسوب می گردد. از این

-1

-2