محرمات اسلام: (مجموعه ای از معارف اسلامی اعتقادی - فقهی - اخلاقی - تاریخی - اقتصادی) صفحه 94

ص :94

1- و فین عن عبدالعزیز بن المهتدی قال: سألت الرضاعلیه السلام عن التوحید فقال: کلّ من قرأ قل هواللّه أحد و آمن بها فقد عرف التوحید قلت: کیف یقرؤها؟ قال: «کما یقرؤها الناس» و زاد فیه: کذلک اللّه ربّی [کذلک اللّه ربّی]. (المصدر)

2- و فیه الهدایه للصدوق علیه السلام: سئل أمیرالمؤمنین علیه السلام: بم عرفت ربّک فقال علیه السلام: بما عرّفنی نفسه قیل: و کیف عرّفک نفسه؟ فقال علیه السلام: لاتشبهه صوره، و لایحسّ بالحواش، و لایقاس بالناس، قریب فی بعده، بعید فی قربه، فوق کلّ شی ءٍ و لایقال شی ء فوقه، أمام کلّ شی ءٍ و لایقال له أمام، داخل فی الأشیاء لاکشی ءٍ فی شی ءٍ داخل، و خارج من الأشیاء لاکشی ءٍ من شی ءٍ خارج، سبحان من هو هکذا و لاهکذا غیره، و لکلّ شی ءٍ مبتدء (الهدایه ص 15)

از هر عیبی منزه است. او پروردگاری این چنین است و هیچ کس جز او چنین نیست.» [یعنی او مثل و مانندی ندارد].

ریا

اشاره

یکی از گناهان خطرناک این است که انسان عبادت خدا را برای خشنودی مخلوق او انجام دهد و یا هدف او از عبادت، هم خدا و هم خلق خدا باشد خواه عبادت او مانند نماز و روزه و حج و زکات واجب باشد و یا مانند صدقه و احسان به مردم و صله رحم و احترام به والدین و استاد و بزرگ تر مستحب باشد. در هر صورت، عبادت اگر خالصاً برای خدا نباشد ریا محسوب می شود و عمل ریاکار شرک و باطل و ضایع است و نفس ریا نیز یک عمل حرام است و در آیه آخر سوره کهف خداوند آن را شرک نامیده است.

خداوند در سوره منافقین ریاکاری را از صفات منافقین شمرده و در چند آیه ریاکار را مومن به خدا و قیامت ندانسته است.

در سوره بقره می فرماید: «ای اهل ایمان! صدقات خود را به وسیله منت نهادن و اذیت به فقیر باطل نکنید و مانند کسی نباشید که مال خود را برای خشنودی مردم انفاق می کند و به خدا و قیامت ایمان ندارد.»

-1