- اهداء: 1
- تقدیر و تشکر 2
- چکیده 3
- اشاره 4
- بخش اول: کلیات و چارچوب نظری 4
- اشاره 5
- مقدمه: طرح تحقیق 5
- 1. بیان مسأله 6
- 2. علّت انتخاب موضوع 7
- 4. سؤالات اصلی و فرعی 8
- 3. پیشینه پژوهش 8
- 5. فرضیات پژوهش: 9
- 8. سازماندهی پژوهشی: 10
- 7. روش پژوهشی: 10
- 6. واژگان و مفاهیم کلیدی: 10
- فصل اول: روش شناسی تحقیق 12
- اشاره 12
- مقدمه: 13
- یک. آینده پژوهی 16
- اشاره 16
- آینده و مؤلّفه های آن: 16
- روش آینده پژوهی 19
- محمل دولت و حکومت: 20
- محمل دولت مهدوی (از دیدگاه شیعه) 21
- ویژگی های یک آینده پژوه 22
- پیش بینی آینده 23
- دو. فلسفه تاریخ و دیدگاه دانشمندان 32
- فلسفه تاریخ 32
- دو مفهوم فلسفه تاریخ: 34
- چهار دیدگاه در فلسفه تاریخ: 37
- 1. توین بی و انگاره «تمدّن» 37
- 2. کانت و انگاره «گونه های انسانی» 39
- 3. هگل و انگاره «ملّت» و «روح» 42
- 4. مارکس و جامعه بی طبقه 45
- نقد و بررسی چهار نظریه: 51
- چکیده بحث: 53
- مقدمه 54
- سه. فلسفه تاریخ و دیدگاه شیعه (بر اساس قرآن و روایات) 54
- 31. فلسفه تاریخ از دیدگاه شیعه: 58
- 3 1 1. حرکت به سوی کمال 58
- 3 1 2. هدف و مقصد 62
- 3 1 3. مسیر و مکانیسم حرکت 65
- 3 1 4. پیروزی حقّ بر باطل 70
- 3 2 1. آخر الزمان و آینده بشری 75
- 32. آینده از دیدگاه قرآن و روایات 75
- 3 2 2. آیات قرآن و روایات 76
- چکیده بحث: 83
- اشاره 86
- فصل دوم: نظریه های آینده تاریخ 86
- سیاست و دولت در آینده 87
- اشاره 87
- یک. سیاست 87
- اشاره 89
- دو. دولت (State) 89
- 1. مردم (جمعیت) 93
- 2. سرزمین (عامل ارضی) 93
- 3. حکومت (سازمان حکمرانی) 94
- اشاره 94
- 4. حاکمیت (اقتدار فراگیر) 94
- سه. پیوند سیاست و دولت 94
- 3 1. پایان سیاست 96
- 3 2. پایان دولت 100
- 3 3. کاستی های دولت و دولت بایسته 105
- 1 1. مسیحاباوری و منجی گرایی 108
- اشاره 108
- 1 2. بازگشت مسیح 112
- 1 3. ملکوت (سلطنت) خداوند 117
- 1 4. سلطنت خدا یا پادشاهی مسیح 120
- 1 5. دولت مسیح 122
- 1 6. داوری و قضاوت 130
- چکیده بحث: 133
- اشاره 135
- 2 1. فلسفه تاریخ 136
- 2 2. طرح فرضیه پایان تاریخ 138
- 2 3. سرنوشت دولت 142
- 2 4. نقد و ارزیابی 143
- چکیده بحث: 145
- اشاره 147
- 3 1. تعریف و شناخت دولت 147
- 3 2. کاستی ها و ناراستی های دولت 150
- 3 3. آینده دولت 151
- 3 4. جامعه موعود کمونیستی 154
- 3 5. نقد و بررسی 156
- چکیده بحث: 157
- اشاره 159
- فصل سوم: شیعه و آینده دولت 159
- آینده سیاست و دولت 160
- اشاره 160
- یک. پایان تاریخ (آخر الزمان) 164
- دو. باور داشت مهدویت 167
- اشاره 167
- 2 1. دیدگاه اهل سنت: 167
- 2 2. دیدگاه شیعه دوازده امامی 172
- 2 3. دیدگاه فرقه های مختلف شیعه 173
- 3 1. آغاز و انجام جهان 175
- سه. جامعه موعود شیعه 175
- اشاره 175
- 3 2. ظهور و قیام 176
- 3 3. جنگ و ستیزش 177
- 3 4. پیروزی حقّ و نابودی باطل 178
- 3 5. سیطره بر جهان 179
- 3 6. تشکیل دولت 180
- چکیده فصل: 183
- بخش دوم: فرضیه های دولت مهدی(عج) در اندیشه شیعه 185
- اشاره 185
- مقدمه 186
- فصل اول: فرضیه انتقام و پایان تاریخ (بدون تشکیل دولت) 188
- اشاره 188
- اشاره 189
- یک. انتقام و پایان بخشی به دولت های جائر 189
- 1 1. انتقام 191
- 1 2. جنگ و قتال 193
- 1 3. تسلیم شدن گردنکشان 195
- 1 4. مدت جنگ و قتال 196
- نقد و بررسی فرضیه 198
- الف. جنگ و پیکار نهایی 198
- ب. کشتار و قتل عام 199
- ج. مدّت جنگ 201
- د. سیره و روش امام مهدی(عج) 201
- ه. انتقام و خونخواهی 202
- و. دولت سیاسی یا دولت اخلاقی 202
- ز. مبانی دینی شیعه 203
- چکیده فصل 205
- فصل دوم: دولت اقتدارگرا و مبتنی بر قدرت فیزیکی 207
- اشاره 207
- یک. دولت اقتدارگرا و مبتنی بر قدرت فیزیکی 208
- اشاره 208
- 1 1. صاحب شمشیر 211
- 1 2. یاری شده با رعب (ترس) 213
- 1 3. قاطعیت و شدّت 214
- 1 4. سلطه و اقتدار فراگیر 216
- الف. استفاده از منطق و قدرت 217
- اشاره 217
- نقد و بررسی 217
- ب. سیره و روش مهدی(عج) 218
- د. رابطه دوستانه یا اقتدارگرایانه 220
- ج. بررسی روایات خشونت 220
- ه. شفقت یا شدّت 221
- و. اصلاح کارها در یک شب 222
- ز. سرکوبی شورشیان و پایان جنگ ها 223
- ح. کاربرد قدرت برای اقامه حق 224
- چکیده فصل: 226
- فصل سوم: فرضیه دولت اخلاقی مبتنی بر ساختار امامت 228
- اشاره 228
- دولت اخلاقی مبتنی بر ساختار امامت 229
- اشاره 229
- مقدمه یک. پیوند اخلاق و سیاست (دولت) 232
- اشاره 236
- مقدمه دو. جامعه مشترک المنافع اخلاقی ( دولت اخلاقی) 236
- 2 1. تضاد خیر و شرّ 237
- 2 3. جامعه مشترک المنافع اخلاقی (دولت اخلاقی) 238
- 2 2. کمال مطلوب انسان ها 238
- 2 4. ویژگی های جامعه اخلاقی 239
- اشاره 242
- مقدمه سه: نظریه اخلاقی دولت (هگل) 242
- 3 2. آزادی و دولت 243
- 3 1. روح یا ذهن 243
- یک. امامت (سیاست امامت) 248
- دولت اخلاقی امام مهدی: 248
- دو. چرایی دولت اخلاقی 250
- اشاره 250
- الف) وضعیت اخلاقی جهان در روایات 252
- ب) سیاست و نابسامانی های عصر حاضر 253
- ج) وضعیت دموکراسی در حال حاضر 255
- اشاره 256
- سه. دولت اخلاقی امام مهدی(عج) 256
- 3 2. بهترین دولت ها 257
- 3 3. دولت قائم علیه السلام 257
- 3 1. دولت کریمه 257
- 3 4. دولت حق 258
- 3 6. دولت احمدی 258
- 3 5. خلافت و امامت 258
- 3 7. مالک و حاکم جهان (دولت جهانی) 259
- 3 8. دولت عدل 259
- چهار. چیستی دولت اخلاقی امام مهدی(عج) 260
- پنج. دلایل و شواهد دولت اخلاقی 265
- 5 1. روایات: 265
- اشاره 265
- 5 2. اهداف و آرمان ها 268
- 5 3. پیمان نامه اخلاقی 269
- شش. ویژگی ها و سیمای دولت امام مهدی(عج) 270
- اشاره 276
- بخش سوم: ساختار، کارویژه ها و بروندادها 276
- مقدمه 277
- اشاره 279
- فصل اول: ساختار و نهادها 279
- یک. استقرار و تثبیت حکومت 280
- ساختار و سازمان حکومت مهدوی 280
- اشاره 280
- استقرار دولت مهدوی علیه السلام 282
- اشاره 293
- دو . ساخت قدرت و حکومت 293
- 1. حکومت تک ساخت (یونیتری) 294
- 2. الگوی فدرال (Federalism) 294
- 3. دولت بزرگ اسلامی و جمهوری های آزادی و مستقل 295
- 4. الگوی حکومتی امامت 296
- اشاره 299
- سه. ساختار نظام سیاسی 299
- 3 1. امام (نهاد امامت و رهبری) 300
- 3 2 . نهاد وزارت 302
- اشاره 305
- 3 3. نهاد امارت و ولایت 305
- یاران خاص 307
- 3 4. نهاد کارگزار و اجرا 309
- اشاره 309
- 3 4 1. فقیهان و حاکمان شرع 310
- 3 4 3. خزانه داران 311
- 3 4 4. رفقا و ابدال 311
- 3 4 2. اخیار 311
- 3 4 5. نجبا 312
- 3 4 6. عصائب 312
- 3 4 7. سپاهیان و فرماندهان 313
- اشاره 314
- 3 5. نهاد قضاوت 314
- 3 4 8. بانوان 314
- 3 5 2 . قضاوت و داوری حضرت عیسی 315
- 3 5 1. قضاوت امام مهدی(عج) 315
- 3 5 3. قضاوت قاضیان و عالمان 316
- 3 6 . محل حکومت (پایتخت) 317
- 3 7. مدّت حکومت 319
- چکیده فصل: 322
- اشاره 323
- فصل دوم: کارویژه ها و عملکردها 323
- 1. ولایت تشریعی 325
- 2. ولایت قضا 325
- ولایت های امامان: 325
- 3 . ولایت اجرای احکام و حدود و قوانین کیفری 325
- 4. ولایت اطاعت و فرمانبری 326
- 5. ولایت نظارت در شئون اجتماعی 326
- 6 . ولایت سیاسی در اداره جامعه 326
- 7. ولایت هدایت و پرورش معنوی 326
- اشاره 328
- یک . کارویژه سیاسی اجتماعی (سیاستی) 328
- 1 1. کارکرد سیاسی مدیریتی 331
- 1 2 . تأمین عدالت 334
- اشاره 334
- 1 2 1. عدالت سیاسی 335
- 1 2 2. عدالت قضایی 337
- 1 2 3. عدالت اقتصادی (قسط) 338
- 1 2 4. عدالت اجتماعی 339
- 1 3. عملکرد قضایی 340
- 1 4. عملکرد تقنینی (اجرای قوانین الهی) 343
- 1 5. عملکرد نظامی امنیتی 345
- 1 6. احیاگری و اصلاحات اجتماعی 348
- اشاره 350
- دو . کارویژه فرهنگی دینی 350
- 2 1. کارکرد اخلاقی تربیتی 353
- اشاره 353
- 2 1 1. ریشه کنی رذایل و ناراستی های اخلاقی: 355
- 2 1 2 . تربیت و تتمیم مکارم اخلاقی 358
- 2 2 . کارکرد دینی تبلیغی 361
- اشاره 361
- 2 2 1. ترویج و تبلیغ دین اسلام: 362
- 2 2 2. اقامه و احیای معارف و شعائر دینی: 364
- 2 3 1. رشد دانش و علوم بشری: 367
- اشاره 367
- 2 3. کارکرد علمی عقلی 367
- 2 3 2. کمال عقل و خرد بشری 369
- 2 3 3. پیشرفت اختراعات و ارتباطات 370
- سه. کارویژه اقتصادی عمرانی 372
- اشاره 372
- اخلاق و اقتصاد 374
- 3 1. کارکرد تولیدی عمرانی: 376
- 3 1 1. بهره برداری از معادن و منابع زیرزمینی: 376
- 3 1 2. کاشت زیاد محصولات کشاورزی: 377
- 3 1 3. عمران و آبادانی زمین: 379
- 3 2. کارکرد رفاهی خدماتی: 380
- 3 2 1. رفاه اقتصادی و برخورداری از امکانات فراوان: 380
- 3 2 2. بی نیاز کردن مردم: 381
- 3 2 3. رسیدگی به وضع بدهکاران و محرومان: 383
- 3 3. کارکرد توزیعی اصلاحی 384
- 3 3 1. توزیع امکانات و تقسیم بیت المال 384
- 3 3 2. رعایت قسط و مساوات (عدالت توزیعی): 386
- 3 3 3.حرکت به سوی اقتصاد سالم 387
- چکیده فصل: 388
- فصل سوم: پیامدها و بروندادها 390
- اشاره 390
- 1. ارتباط فرد با خدای متعال 391
- 3. ارتباط فرد با طبیعت 392
- 2. ارتباط فرد با خود 392
- 4. ارتباط فرد با انسان های دیگر: 392
- اشاره 393
- یک. تعادل و تکامل (پیامدهای سیاسی اجتماعی): 393
- 1 1. استقرار دولت حق و نابودی دولت های باطل: 393
برانگیخته می شود تا ظلم و ستم را از میان بردارد و ریشه تباهی ها را بخشکاند، همان طور که جهان از آنها لبریز شده بود. سعادت و رستگاری را برای بشر به ارمغان آورده و رفاه مادی و معنوی او را تأمین می کند...همه اینها در حساس ترین موقعیت تاریخ (آخر الزمان) اتفاق خواهد افتاد.
پیامبر صلی الله علیه و آله در روایتی، پایان و اختتام جهان و دین را به دست مهدی(عج) دادند؛ چنان که آغاز آن با اهل بیت حضرت رسول صلی الله علیه و آله بوده است. از امام علی علیه السلام نقل شده است: «گفتم: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله ؛ آیا مهدی آخر الزمان، از ما آل محمد است یا از غیر ما؟ فرمود: نه، بلکه از ما است. خداوند به وسیله او دین را ختم می کند، چنان که با ما شروع کرده است و به وسیله ما (مردم) از شرک نجات داده می شوند»(1).
همچنین رسول خدا صلی الله علیه و آله به حضرت علی فرمود: «امامان بعد از من دوازده تن هستند. نخستین آنها تو هستی ای علی و آخرین شان، قائم است، کسی که خداوند به دست او مشرق و مغرب عالم را فتح می کند»(2).
این بشارت و وعده الهی، به اندازه ای حتمی و یقینی است که حتی اگر یک روز به قیامت مانده باشد، تحقق خواهد یافت و بشر به آرزوی دیرینه خود خواهد رسید:«اگر یک روز از عمر دنیا نمانده باشد، مگر یک روز، خداوند آن روز را چنان طولانی می کند که مردی از فرزندان مرا برانگیزد. نامش از نام من است، زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، چنان که از ستم و ظلم پر شده باشد»(3).
1- «قال: قلت یا رسول اللّه: أ منا آل محمد صلی الله علیه و آله المهدی أومن غیرنا به فقال صلی الله علیه و آله : لابل منّا یختم اللّه به الدین کما بنافتح وبنایستنقذون (انقذوا) من الشرک..»: الحافظ جلال الدین السیوطی، العرف الوردی فی اخبار المهدی علیه السلام ، (دمشق، دار الکوثر، 1422)، ص 39؛ یوسف بن یحیی بن علی شافعی سلمی، عقد الدرر، (قاهره: مکتبه عالم الفکر)، ص 142؛ علاء الدین علی بن حسام الدین متقی هندی، البرهان فی علامات آخر الزمان، ص 91، ح 7 و 8.
2- «الائمه بعدی اثنا عشر، اولهم انت یا علی وآخرهم القائم الذی یفتح اللّه عزوجل علی یدیه مشارق الارض ومغارب ها»: محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، کمال الدین وتمام النعمه، (قم: دارالکتب الاسلامیه، 1395)، ج 1، ص 282، ح 35؛ همان، امالی، (تهران: کتابخانه اسلامیه، 1362)، ص 111، ح 9؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمه، ح 2، ص 507.
3- «لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطّول اللّه تعالی ذلک الیوم حتی یبعث رجلاً منی یواطی اسمه اسمی یملا الارض قسطا وعدلا کما ملئت ظلما وجورا»: علاء الدین علی متقی هندی، کنز العمال، (بیروت: مؤسسه الرساله، 1405 ق)، خ 38676؛ صدر الدین ابراهیم جوینی خراسانی، فرائد السمطین، (بیروت: مؤسسه محمودی، 1400)، ج 2، ص 326، ح 575؛ محمد بن جریر طبری، دلائل الامامه، (قم: دارالذخائر للمطبوعات، بی تا)، ص 250، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 51، ص 83، ح 28.