پایان نامه کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی: مهدویت و آینده سیاست (دولت) از دیدگاه شیعه صفحه 192

انتقام و خونخواهی حضرت مهدی(عج) و گستره آن، تفسیری دقیق و روشن ارائه نشده است. در روایات و تفسیر بعضی از آیات، این انگاره و بعضی از ابعاد آن مطرح گشته است.

در روایت مشهوری وارد شده است: «قائم ما وقتی قیام می کند، خون حسین را طلب خواهد کرد»(1).

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه «ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لولیّه سلطانا»، فرمود: «مقصود از «من قتل مظلوما» حسین بن علی است که مظلوم کشته شده و ما اولیای او هستیم و قائم ما چون قیام می کند، در طلب انتقام خون حسین علیه السلام بر می آید...مقتول حسین علیه السلام وصیّ او، قائم است»(2).

در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است: چون حسین بن علی علیه السلام به شهادت رسید، فرشتگان الهی ضجّه سر دادند و گفتند: پروردگارا! با حسین علیه السلام چنین شد، در حالی که او برگزیده تو و فرزند پیامبر تو است؟ پس خداوند، نور قائم را به آنان نشان داد و فرمود: «به وسیله قائم، انتقام او را خواهم گرفت.»(3)

از طرفی در روایات مختلفی اشاره به انتقام امام مهدی(عج) از دشمنان خدا و رسول او و پیامبران علیهم السلام شده است. امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:

«برای مخالفان ما در دولت ما نصیبی نیست. خداوند به هنگام قیام قائم ما، خون آنان را بر ما حلال کرده است...هنگامی که قائم ما قیام کند، انتقام خدا و پیامبر ما را خواهد گرفت»(4).

پیشوای پنجم امام باقر علیه السلام درباره تفسیر آیه «لمن انتصر بعد ظلمه»فرمود:« [این آیه در حق یاران او است] هنگامی که قائم قیام کند، او و اصحابش از بنی امیه و تکذیب کنندگان و ناصبیان

1- «القائم منّا اذا قام طلب بثأر الحسین»: محمد بن مسعود عیّاشی، تفسیر عیّاشی، ج 2، ص 290، ح 61؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 44، ص 218، ح 7.
2- محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر عیاشی، ح 3، ص 290، ح 67؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 44، ص 218، ح 7.
3- «بهذا القائم، انتقم منهم»: محمد بن علی بن بابویه صدوق، علل الشرایع، (قم: مکتبه داوری، بی تا)، ج 1، ص 160، ح 1؛ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج 1، ص 465؛ محمد بن جریر طبری، دلایل الامامه، ص 239.
4- «ما لمن خالفنا فی دولتنا من نصیب! انّ اللّه قد احلّ لنا دمائَهم عند قیان قائمنا، فالیوم محرّم علینا وعلیکم ذلک فلا یغرنّک احدٌ اذا قام قائمنا انتقم للّه ولرسوله ولنا اجمعین»: عما الدین محمد طبری، بشاره المصطفی، (نجف: کتابخانه حیدریه، 1383)، ص 257؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 52، ص 376، ح 177.