پایان نامه کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی: مهدویت و آینده سیاست (دولت) از دیدگاه شیعه صفحه 193

(دشمنان اهل بیت) انتقام می گیرد»(1).

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه شریفه «فمهّل الکافرین اَمهلهم رویدا» فرمود: «ای محمد! کافران را مهلت بده، مهلت دادنی که اگر قائم قیام کند از ستمگران و از جنایتکاران قریش، بنی امیّه و هر قوم دیگر انتقام خواهد گرفت»(2).

از امام صادق علیه السلام نیز نقل شده است: «زمانی که قائم خروج کند، بین او و عرب و قریش چیزی جز شمشیر نخواهد بود»(3).

1 2. جنگ و قتال

بر اساس بعضی از روایات، مهدی موعود پس از ظهور، به جنگ هایی شدید دست زده و در آن جنگ ها عده ای را خواهد کشت. به زعم عده ای دوران ظهور دورانی سخت و و حشتناک و مالامال از قتل و کشتار است. سیره آن حضرت، برخلاف راه و روش پیامبر صلی الله علیه و آله مبنی بر مدارا، ملاطفت و نرمی خواهد بود. ایشان مأمور به کشتار دشمنان خدا بوده و کسی از آنان نجات نخواهد یافت و توبه کسی از آنها پذیرفته نخواهد شد. او نشانه غضب و خشم الهی است و شأن او کشتن دشمنان خدا است! رسول خدا فرموده است: «دشمنان خدا را هر کجا پیدا کند، طعمه شمشیر می سازد، حدود شرع را اجرا می کند و به حکم خدا، داوری می نماید»(4).

امام باقر علیه السلام فرموده است: «چون قیام کند، با امری تازه، کتابی تازه و روشی تازه قیام می کند که داوری هایش بر عرب بسیار گران خواهد بود و گریزی جز کشتن ندارد. از آنان [که سد راه او

1- «..فاولئک ما علیهم من سبیل القائم اذا قام، انتصر من بنی امیّه ومن المکذّبین والنُصّاب هو واصحابه»: فرات بن ابراهیم کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ص 399، ح 532؛ علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج 2، ص 278؛ سید شرف الدین حسینی، تأویل الایات الظاهره، ص 534.
2- «أمهِلِ الکافرین یا محّمدُ رویدا، لَو بُعِثَ القائمُ فَینتَقِمُ من الجبّارین والطواغیت من قریش وبنی امیّه وسائر الناس»: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج 53، ص 49، ح 19؛ علی یزدی حائری، الزام الناصب فی اثبات حجه الغائب، (تهران: 1351)، ص 242.
3- «اذا خرج القائم لم یکن بینه وبین العرب وقریش الا السیف»: حسین محدث نوری، مستدرک الوسائل، (قم: مؤسسه آل البیت، 1408)، ج 3، ص 375، ح 2؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص 234، ح 21.
4- «یقتل اعداء اللّه حیث ثقفهم ویقیم حدود اللّه ویحکم بحکم اللّه»: محمد بن علی بن بابویه صدوق، کمال الدین، ج 1، ص 155، ح 17؛ همان، عیون الاخبار الرضا علیه السلام ، ج 1، ص 63، ح 29؛ فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری، ص 403.