- هو الحق 1
- اشاره 3
- وتذکاری چند. 6
- درۀ خلاف 11
- وظیفه واعظان 11
- اشاره 11
- فرعون 12
- سند قرآنی 13
- تنها بی نیاز 15
- محتاجان 15
- ابر بهاران 16
- شمه ای از رحمت حق 16
- گرهگشا 17
- اشاره 22
- حاجات بزرگ 23
- قصه ای دیگر 27
- اشاره 34
- داروی دردها 35
- هفتاد رشته 35
- رهاورد وحی 36
- راز عشق در انبیاء 37
- اشاره 42
- نطفه 43
- آیینه نیاز 43
- ولادت 46
- مرگ 47
- اشاره 50
- دو بُعد 51
- نیازهای جان و بدن 51
- نیازمندی های روح 52
- نشان رحمت 53
- به عدد سوره ها 54
- رحمن،رحیم 54
- رحمانیت حق 55
- رحیمیت حق 56
- آمین خداوند 58
- شنیدنی 58
- اشاره 61
- عالَمِ اعْلیٰ 62
- اللّٰه 63
- سه حقیقت 63
- رحیم 65
- رحمن 65
- پیغام 66
- اشاره 69
- سوره حمد 70
- درباریان نابِخرد 70
- شیوه سلیمانی 71
- گنج 73
- انگشتر سلیمان 74
- بصیر 76
- اشاره 76
- سمیع 77
- سلب توفیق 78
- راز تأخیر در اجابت 78
- غفلت 79
- مُحصی 79
- غفلت از مرگ 80
- وادی معنا 80
- رنگ حق 82
- امداد حق 82
- دل نامهربان 83
- اشاره 86
- دل آلوده 87
- نور 87
- نور خداوند 87
- طهارت 88
- منتهای پاکی 89
- مایه بلا 90
- شرط یاد خداوند 92
- مراتب ذکر 93
- فلاح 94
- اذکار ممدوح 94
- خداوند غایب نیست 94
- اشاره 97
- ذات مبارک اللّٰه 97
- رحمت بیکران خداوند بر بندگان 100
- اشاره 105
- نماز انبیاء 106
- نمازی که خداوند منظور نظر دارد 106
- آیین ماندگار 111
- اشاره 115
- پیوسته در کاشتن 117
- عمل 117
- محصول 117
- یک حقیقت 117
- میهمان خویش 120
- درختان بهشت 121
- نیازمندی 122
- مزرعه جان 123
- چشم انداز 124
- نیت نیک 124
- دلباختگی 125
- زیان 125
- پوچ اندیشی 126
- پول 127
- برترین ها 127
- اشاره 131
- ملک خداوند 133
- اعطاء ملک 134
- لاف زنان 134
- ملک خدا 135
- تسلیم 136
- حکمت 137
- مایه شفاء 138
- آفریده خداوند 143
- اشاره 143
- دانه های سودآور 144
- عنایت حق 144
- بهشت،دوزخ 144
- امر و نهی 144
- محصول رفتار 149
- اشاره 155
- نیکوکاری 156
- رحمت مُدام 156
- رزق 156
- رحمت رحیمیه 156
- سرشار از رحمت 157
- اطاعت و اجابت 158
- پیروی از کتاب 159
- استغفار 159
- زمینه های رحمت 159
- شرط رحمت 160
- رحم بر خود 161
- امیدوار 162
- اشاره 165
- خواندنی 166
- دعوت خداوند 166
- احترام 167
- بهار اعتبار 167
- محبوب ترین 167
- جاودانه 168
- زنگار گناه 169
- خداوند،شیطان 169
- گوش عقل 170
- آتش،آمرزش 170
- همرنگی 170
- اشاره 173
- سکه جوانی 174
- زبان عمل 176
- نشانه ها 176
- چشم بینا 178
- زمزمه 178
- مناجات 180
- طوائف دوم 181
- بازگشت 183
- کیمیا 183
- توقف 187
- اشاره 187
- رشد شایسته 188
- حمایت حق 191
- افراط 191
- تقوا و طهارت 191
- روح متجاوزانه 192
- یوسف 195
- نوازش حق 196
- اشاره 200
- ترفند موثر شیطان 202
- فرصت را غنیمت شمرید 202
- مهر حق 203
- اولیاء جز زیبایی نمی بینند 204
- خصلت مردان خدا 204
- واژه ای به نام چرا 205
- امواج ابهام 205
- کار مردان رفتن است 206
- شنیدن و اطاعت 206
- اقبال خداوند 211
- موهبت های کثیر 211
- خزانه بی نهایت 211
- اشاره 211
- اشاره 216
- بر خلاف اسم آدمیان 217
- رحمت بی مانند 218
- باب توبه گشوده است 220
- اشاره 223
- شیوه 224
- پوشیدن عیوب 224
- جزای اعمال 229
- اشاره 232
- خطایی آشکار 233
- ترغیب به دعاء 234
- حسنه 239
- محروم 242
- اشاره 242
- نشانه تکریم خداوند 243
- باتلاق نادانی 243
- گمراهی 244
- غرور به رحمت حق 244
- معنای کریم 245
- سفره دنیا 245
- آگاهی خداوند 246
- ارزش انسان 246
- علیم 247
- جهان آخرت 248
- گره ها گشوده می شوند 249
- انگیزه مومنان 250
- قیامت را اینگونه ببینید 251
- فرشتگان 252
- دولت جاودانه 253
- پیامبران پاک 253
- زیان بزرگ 253
- اشاره 256
- دنیا و آخرت 261
- باطنی دلپذیر 265
- زیانکاران 268
- توصیه شیطان 270
هر چند کودکان آن خانه و خرگاه گوش و یا دمش را گرفته و می کشند و آن را بازیچۀ خود قرار می دهند ولی سگ هرگز با آنان کاری نداشته و نه مقاومت و ستیزه ای را از خود بروز می دهد. ترکمان را گر سگی باشد به در
اما همینکه بیگانه و ناآشنایی از آن سو عبور کند،سگ به مانند شیر نر هجوم آورده،و او را به خاک و خون می نشاند. باز اگر بیگانه ای معبر کند حمله بردی همچو شیر نر کند (1)
بنابراین،شیطان با همه نیرو و توانی که با خود دارد خداوند او را به مانند سگی قرار داده است،تا پاسبانی بارگاه او را به عهده گیرد،تا مبادا ناآشنایان و بیگانگان در آن حرم راه یابند.
اینکه مردم مأمورند با گفتن.«اعوذ باللّٰه من الشیطان الرجیم»به خدا پناه آورند در حقیقت از وی می خواهند که نهیبی بر سگ خویش زده تا مبادا پارس نموده و مانع ورود ایشان به درگاه خداوندی شود،باشد که بتوانند راه به درگاهش یافته و در سایه جود و جاه وی رفع حاجات خود کنند. این اعوذ آن است کای ترک خطا
لاف زنان
براین اساس،که هر چیز از آنِ خداوند است پس اگر کسی دعوی مُلک و مالکیت داشته باشد بسی گزافه گو و لاف زن است. جمله ما و من به پیش او نهید ملک مکل اوست ملک او را دهید (2)
و علی علیه السلام فرمود:
«لا یُضٰادُه فِی مُلْکِه احَد» 2
اعطاء ملک
ولی از یاد نبریم که خداوند به پاره ای از انسانها اعطاء ملک می کند و آنها را مالک قرار می دهد،همچنانکه در کتاب خود قرآن کریم،به آن اشارت فرمود:
«قُلِ اللّٰهُمَّ مٰالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشٰاءُ» (3)
بگو که خداوند مالک ملک است و آن را به آنکه بخواهد می بخشاید.
و علی علیه السلام فرمود:
«لا تَمْلِکُ إلّامٰا مَلکنا» (4)
ما از خود چیزی نداریم جز آنکه وی چیزی را از آن ما سازد.
از این رو اگر کسی چیزی را داراست و خود را مالک آن می داند،این مالکیت چیزی است که از خداوند به ودیعت گرفته است،و از همین روست که او به بندگان دارا و ثروتمند خود فرمان زکات و بخشش های گونه گون می دهد،زیرا آنچه خود اوست.
1- 2) نهج البلاغه،نامه 31.
2- 1) مثنوی معنوی،دفتر اول،بیت 3156.
3- 3) آل عمران36/.
4- 4) حکمت404/.