نسیم رحمت صفحه 179

از این رو،همینکه طلعت روز می زند،با خود کلام محبوب را زمزمه می کنند:

«وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشاً» (1)

می گویند روز شد،و محبوب آن را برای این قرار داد که به دنبال معیشت باشیم،و یک روزی و رزق حلال را برای خود دست و پا کنیم،چرا که مطابق کلام مولانا علی علیه السلام اگرچه خداوند روزی بندگان خویش را تضمین فرموده است اما ما را نیز به عمل و کار و کوشش خوانده است:

«قَدْ تَکَفَّلَ لَکُمْ بِالرِّزْقِ وَاَمَرْتُمْ بِالْعَمَل» (2)رزق هر چند بی گمان برسد شرط عقل است جستن از درها (3)

اساساً،رزق و آدمی هر دو در پی یکدیگرند،و باید به راه افتاده،و بکوشند، تا یکدیگر را بیابند. ما و این رزق مقدَر پی هم می گردیم تا کجا دست بیابیم به وقت معلوم (4)

کسانی که دست به کار نمی شوند و جهت دست یابی به روزی خویش نمی کوشند،و یا سستی و تسامح می کنند،در حقیقت خود را از روزی مقسوم حق محروم و دور می دارند. تیر چون از کمان سست آید از کجا بر هدف درست آید (5)

1- 1) نبأ11/.
2- 2) نهج البلاغه،خ 114.
3- 3) سعدی.
4- 4) شهریار.
5- 5) اوحدی.