- هو الحق 1
- اشاره 3
- وتذکاری چند. 6
- وظیفه واعظان 11
- درۀ خلاف 11
- اشاره 11
- فرعون 12
- سند قرآنی 13
- تنها بی نیاز 15
- محتاجان 15
- شمه ای از رحمت حق 16
- ابر بهاران 16
- گرهگشا 17
- اشاره 22
- حاجات بزرگ 23
- قصه ای دیگر 27
- اشاره 34
- هفتاد رشته 35
- داروی دردها 35
- رهاورد وحی 36
- راز عشق در انبیاء 37
- اشاره 42
- آیینه نیاز 43
- نطفه 43
- ولادت 46
- مرگ 47
- اشاره 50
- نیازهای جان و بدن 51
- دو بُعد 51
- نیازمندی های روح 52
- نشان رحمت 53
- به عدد سوره ها 54
- رحمن،رحیم 54
- رحمانیت حق 55
- رحیمیت حق 56
- شنیدنی 58
- آمین خداوند 58
- اشاره 61
- عالَمِ اعْلیٰ 62
- سه حقیقت 63
- اللّٰه 63
- رحمن 65
- رحیم 65
- پیغام 66
- اشاره 69
- سوره حمد 70
- درباریان نابِخرد 70
- شیوه سلیمانی 71
- گنج 73
- انگشتر سلیمان 74
- اشاره 76
- بصیر 76
- سمیع 77
- راز تأخیر در اجابت 78
- سلب توفیق 78
- مُحصی 79
- غفلت 79
- غفلت از مرگ 80
- وادی معنا 80
- امداد حق 82
- رنگ حق 82
- دل نامهربان 83
- اشاره 86
- نور خداوند 87
- نور 87
- دل آلوده 87
- طهارت 88
- منتهای پاکی 89
- مایه بلا 90
- شرط یاد خداوند 92
- مراتب ذکر 93
- اذکار ممدوح 94
- خداوند غایب نیست 94
- فلاح 94
- ذات مبارک اللّٰه 97
- اشاره 97
- رحمت بیکران خداوند بر بندگان 100
- اشاره 105
- نماز انبیاء 106
- نمازی که خداوند منظور نظر دارد 106
- آیین ماندگار 111
- اشاره 115
- محصول 117
- پیوسته در کاشتن 117
- یک حقیقت 117
- عمل 117
- میهمان خویش 120
- درختان بهشت 121
- نیازمندی 122
- مزرعه جان 123
- نیت نیک 124
- چشم انداز 124
- دلباختگی 125
- زیان 125
- پوچ اندیشی 126
- پول 127
- برترین ها 127
- اشاره 131
- ملک خداوند 133
- لاف زنان 134
- اعطاء ملک 134
- ملک خدا 135
- تسلیم 136
- حکمت 137
- مایه شفاء 138
- اشاره 143
- آفریده خداوند 143
- عنایت حق 144
- دانه های سودآور 144
- بهشت،دوزخ 144
- امر و نهی 144
- محصول رفتار 149
- اشاره 155
- رحمت مُدام 156
- رزق 156
- نیکوکاری 156
- رحمت رحیمیه 156
- سرشار از رحمت 157
- اطاعت و اجابت 158
- استغفار 159
- زمینه های رحمت 159
- پیروی از کتاب 159
- شرط رحمت 160
- رحم بر خود 161
- امیدوار 162
- اشاره 165
- خواندنی 166
- دعوت خداوند 166
- احترام 167
- بهار اعتبار 167
- محبوب ترین 167
- جاودانه 168
- زنگار گناه 169
- خداوند،شیطان 169
- همرنگی 170
- آتش،آمرزش 170
- گوش عقل 170
- اشاره 173
- سکه جوانی 174
- نشانه ها 176
- زبان عمل 176
- زمزمه 178
- چشم بینا 178
- مناجات 180
- طوائف دوم 181
- بازگشت 183
- کیمیا 183
- اشاره 187
- توقف 187
- رشد شایسته 188
- حمایت حق 191
- تقوا و طهارت 191
- افراط 191
- روح متجاوزانه 192
- یوسف 195
- نوازش حق 196
- اشاره 200
- ترفند موثر شیطان 202
- فرصت را غنیمت شمرید 202
- مهر حق 203
- خصلت مردان خدا 204
- اولیاء جز زیبایی نمی بینند 204
- امواج ابهام 205
- واژه ای به نام چرا 205
- کار مردان رفتن است 206
- شنیدن و اطاعت 206
- اقبال خداوند 211
- خزانه بی نهایت 211
- موهبت های کثیر 211
- اشاره 211
- اشاره 216
- بر خلاف اسم آدمیان 217
- رحمت بی مانند 218
- باب توبه گشوده است 220
- اشاره 223
- شیوه 224
- پوشیدن عیوب 224
- جزای اعمال 229
- اشاره 232
- خطایی آشکار 233
- ترغیب به دعاء 234
- حسنه 239
- اشاره 242
- محروم 242
- نشانه تکریم خداوند 243
- باتلاق نادانی 243
- غرور به رحمت حق 244
- گمراهی 244
- سفره دنیا 245
- معنای کریم 245
- آگاهی خداوند 246
- ارزش انسان 246
- علیم 247
- جهان آخرت 248
- گره ها گشوده می شوند 249
- انگیزه مومنان 250
- قیامت را اینگونه ببینید 251
- فرشتگان 252
- دولت جاودانه 253
- پیامبران پاک 253
- زیان بزرگ 253
- اشاره 256
- دنیا و آخرت 261
- باطنی دلپذیر 265
- زیانکاران 268
- توصیه شیطان 270
نمی ورزد.
روح متجاوزانه
اینکه در صورت حیوانیت،انسان به اندک قانع نمی شود،بلکه افراط و زیادت خواهی را شیوه و پیشه خود می سازد حقیقتی مسلّم است که خداوند در ضمن آیه ای با پیامبر خود در میان می گذارد.
«لاَتُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» (1)
حبیب من ! کسی را که در گرو یاد من نیست،و مرا تکیه گاه خود نمی خواهد،و به جای متابعت از من مجموعه خواسته های درون خود را که در مخالفت با خواسته های من است پیروی می کند،و از سویی در کار خویش افراط و زیاده روی را پیش می گیرد،هرگز دنباله روی مکن !
بی گمان چنین کسی به میزان اختیار و امکانات و دامنه ای که دارد متجاوز خواهد بود.
و اگر فضا و میدان و توانی در اختیارش نباشد،روح متجاوزانه خواهد داشت،و پیوسته مترصد فرصتی است که تجاوزات خود را تحقق بخشد.
بنابراین،این وضع کسی است که از پروردگار خود دور و جداست.
اما کسی که اتصال و ارتباط و پیوند او با خداست،جز اخلاق و مرام و صفات خدا را با خود ندارد.
و از جمله خصال و صفات خداوند آنست که ذره ای در حق بندگان خویش ستم روا نمی دارد.
«أَنَّ اللّٰهَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِیدِ» (2)
خداوند هرگز به بندگان خود کمترین ستمی نخواهد کرد.
1- 1) کهف28/.
2- 2) انفال51/.