- پیشگفتار 1
- آگاهی از ولایت 2
- تأیید 4
- پیوستگی عضوی 5
- برائت 9
- رابطۀ توحیدی دوجانبه در دایرۀ ولایت 11
- ارادت 17
- وفاداری 22
- اسوه و نمونه 23
- غم و شادی 26
- همراهی و اطاعت 31
- اطاعت فرهنگی 31
- اطاعت و تسلیم 39
- تسلیم 40
- توحید در اطاعت 40
- یاری و انتقام 43
- میراث و انتظار 50
- تأیید و رد 50
- زیارت 58
- آنچه خداوند در آخرت روزی آنها می کند 65
- با ما و از ما هستند 67
- مشارکت با شهدا به سبب ولایت و برائت 69
- رستگاری و پیروزی 69
- پیوست 78
- اهل بیت (علیهم السلام) چه کسانی هستند؟ 78
- احادیث دوازده امام بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) 79
- آیه تطهیر 80
در برابر شما تسلیم هستم، دلم تسلیم شماست،رأیم تابع شماست.
«سِلمٌ لِمَن سَالَمکم و حَربٌ لمن حارَبَکُم»
دوست دوستدار شما و دشمن دشمنان شما هستم.
ولایت منحصر به دوستی اولیای امور نیست، بلکه دوستی دوستداران و دشمنی دشمنان آنها را نیز در بردارد.
این درک درست ولایت و برائت است. جمله «سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» نقشه راه جامعه به سوی ناحیه صلح و ناحیه جنگ را به خوبی سامان می دهد. در اینجا «حرب» به معنای فاصله گرفتن و برائت است نه جنگ، چرا که بین برائت و جدایی و بین جنگ فرق وجود دارد.
رابطه اجتماعی ما فقط به وسیله برائت و ولایت سامان می گیرد. پس گاهی ممکن است به سبب این برائت و ولایت، رابطه مان را با خانواده و همسایه هایمان قطع کنیم، اما به مردمی که از نظر زمانی و مکانی با ما فاصله دارند بپیوندیم.
در زیارت عاشورا آمده است: «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم و ولی لمن والاکم و عدو لمن عاداکم»
من در صلح و سازشم با کسی که با شما در صلح است و در جنگم با کسی که با شما در جنگ است. دوستم با کسی که شما