تناسب آیات صفحه 69

صفحه 69

ص: 75

جهت قیاس غیر منصوص به منصوص و اعتبار و لحاظ آن به عنوان منصوص.

نظر بدر الدین زرکشی در فاصله و خاتمه آیات قرآن

ایشان می گوید: فاصله و خاتمه آیات قرآنی، همچون قرینه سجع، در نثر عربی و قافیه در شعر منظوم است. و یک برتری هم فواصل آیات بر سجع و قافیه دارد

و آن این است که: آنچه که در آن دو (سجع و قافیه) عیب و نقص شمرده می شود در اینجا (فواصل آیات) عیب به شمار نمی آید در مثل اختلاف حذو، اشباع و توجیه «1».

و همانطور که گذشت «ایطاء» و «تضمین» نیز در اینجا عیب و نقص به حساب نمی آیند «2».

«بدر الدین زرکشی» در ادامه سخن خود می گوید: هیچ یک از حذو، اشباع، توجیه، ایطاء و تضمین، در مورد فواصل آیات، عیب و ایراد محسوب نمی شوند.

پس همانطوری که در قرینه سجع و قافیه رجزها، انتقال از نوعی به نوعی دیگر (1) حذو، اشباع و توجیه از عیوب قافیه به شمار می روند. و از مجموع آن سه امر را اهل بیان اصطلاح کرده اند که نام آنها را «سناد» بگذارند. و «سناد» عبارت است از: اختلاف مصراعین در قبل از «رویّ». بنابراین «سناد حذو» یعنی اختلاف حرکت حرفی که قبل از رویّ مطلق قرار گرفته باشد. و «سناد توجیه»: اختلاف حرکت حرفی که قبل از «رویّ» مقیّد است.

و «سناد إشباع»: اختلاف حرکت «دخیل» است. و منظور از قافیه مقیّد آن است که «رویّ» آن ساکن باشد. و از مطلق، مقصود آن است که «رویّ» آن متحرک باشد. (مفتاح العلوم: 271).


(2) ایطاء؛ یعنی: اعاده کلمه ای که «رویّ» در آن لفظا و معنا در قصیده تکرار و اعاده شده است.

و تضمین عبارت است از تعلّق معنوی آخر بیت به اول بیتی که پشت سرش می آید. و این دو امر در قرآن کریم نمونه فراوان دارد. «مفتاح العلوم (علم القافیه: 272- 273) برای توضیح بیشتر در این اصطلاحات، به کتابهایی از قبیل جواهر البلاغه و البلاغه الواضحه، مراجعه گردد.

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه