تناسب آیات صفحه 91

صفحه 91

ص: 97

حکمت ختم فواصل آیات به واسطه حروف مدّ و لین

در قرآن کریم ختم فواصل آیات، به واسطه حروف مدّ و لین و الحاق «نون» بدان، فراوان است. و گفته شده که حکمت آن همان تمکّن بخشیدن به سجع فواصل و به دست آوردن نشاط، به کمک آن است.

سیبویه در باب وجوه و انواع قافیه ها در مورد انشاد گفته است: اما هنگامی که بخواهند ترنّم نمایند، «الف» و «یاء» و «واو» را به آخر کلمه ها، اعمّ از تنوین پذیر و غیر آن، ملحق می کنند؛ زیرا در این صورت طولانی شدن صدا برای آنان مطلوب است. اما مثال «الف»، مانند قول جریر:

«أقلّی اللّوم عاذل و العتابا و قولی إن اصبت فقد أصابا»

«1».

و مثال «یاء» نیز مانند قول «جریر»:

«أیهات منزلنا بنعف سویقه کانت مبارکه من الأیامی»

«2» و مثال «واو» باز مانند قول جریر:

«متی کان الخیام بذی طلوع سقیت الغیث أیّتها الخیام»

«3» این در مورد غیر منوّن. و اما در منوّن به واسطه تبدیل

کردن تنوین به حرفی که با آن حرکت متجانس باشد، انجام می گیرد. و مثال این فراوان و در عین حال روشن است.

سیبویه می گوید: این حروف مدّ را به این خاطر به حرف رویّ ملحق

(1) یعنی: ای عاذل! ملامت و عتاب و خطاب را کم کن. و اگر من به هدف زدم و بدان رسیدم بگو که همانا به هدف رسیدی.


(2) أیهات به معنی هیهات است. ترجمه: وه چه دور است منزلمان که در «نعف سویقه» قرار دارد. و روزگاری بسیار مبارک بود!

(3) یعنی: چه زمانی خیمه ها در «ذی طلوع» بود که از آب باران سیراب شدید ای خیمه ها.

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه