- دیباچه 1
- اشاره 5
- مفهوم دموکراسی 5
- پیشینه دموکراسی 9
- انواع دموکراسی 11
- ساز و کار دموکراسی 19
- اشاره 19
- 1. نمایندگی: 20
- اشاره 20
- ب) پرهیز از غوغاسالاری: 21
- الف) ممکن نبودن مشارکت مستقیم: 21
- 2. اکثریت: 22
- 3. انتخابات: 24
- 1. امنیت: 25
- اهداف دموکراسی 25
- 2. رضایت: 26
- 3. کارآمدی: 27
- اشاره 28
- 1. نقد شیلر: 28
- 2. سرمایه سالاری: 29
- 3. دیکتاتوری اکثریت: 30
- نتیجه گیری 31
- اشاره 33
- 1. آزادی: 34
- اشاره 34
- نقش تأسیسی مردم 34
- 2. امانت بودن حکومت: 35
- 3. رضایت: 37
- 4. شورا: 38
- 5. بیعت: 40
- 6. خلافت انسان: 41
- اشاره 43
- نقش مشورتی مردم 43
- 1. شورا: 43
- 2. نفی دیکتاتوری: 45
- 3. رضایت: 46
- 4. مسئولیت همگانی: 47
- 5. ولایت مؤمنان: 48
- 6. مصلحت عمومی: 49
- 7. مسئولیت اجتماعی مردم: 50
- نقش نظارتی مردم 51
- اشاره 51
- 1. امر به معروف و نهی از منکر: 51
- 3. نصیحت: 53
- 4. ظلم ستیزی: 55
- نتیجه گیری 56
- اشاره 58
- نقش اکثریت در نظام سیاسی 61
- اکثریت؛ روش یا ارزش 62
- 1. آیات و روایات: 65
- اشاره 65
- 3. استبداد اکثریت: 67
- اشاره 68
- 1. آیات و روایات: 68
- مبانی مقبولیت اکثریت روشی 68
- 2. داوری عقل: 69
- 3. مصلحت سیاسی: 70
- نتیجه گیری 72
- اشاره 74
- مفهوم نمایندگی 74
- اقسام نمایندگی 75
- کار ویژه نمایندگی 76
- مبانی فقهی نمایندگی 77
- نمایندگی و ارکان نظام 80
- ولایت فقیه و نمایندگی 80
- قوای سه گانه و نمایندگی 83
- ویژگی های نمایندگی 84
- نتیجه گیری 89
- اشاره 90
- مفهوم انتخابات 90
- پیشینه انتخابات 91
- ماهیت انتخابات 97
- مبانی فقهی انتخابات 101
- ویژگی های انتخابات 107
- گسترش فرهنگ دینی 112
- اشاره 112
- اقامه حق و دفع باطل 113
- عدالت اجتماعی 114
- تأمین امنیت 115
- رضایت 116
- مشارکت مردم 117
- رفاه عمومی 118
- کارآمدی 118
- حاکمیت قانون 119
- آزادی سیاسی 120
- مبارزه با فساد 121
- وفاق 122
- نتیجه گیری 123
- اشاره 124
- پیشنهادهای کلی 125
- پیشنهادهای برنامه ای 126
- پرسش های کارشناسی 129
دیباچه
در نظام اسلامی، ولایت فقیه، نماد برجسته اسلامیت نظام و حاکمیت ارزش های دینی است و حضور مردم نیز نماد اهمیت دادن به مشارکت و آزادی در چارچوب اندیشه های اسلامی به شمار می رود.
در دین مبین اسلام روابط مردم و حاکمیت بر اساس تعامل دوسویه و اجرای وظایف متقابل است. انتخاب حاکم اسلامی در چارچوب ضوابط دینی، حقِ مردم است و افزون بر این، آنان حق مشورت در تصمیم گیری های او و نظارت بر عملکرد وی را دارند و مناسبات جامعه و حکومت بر پایه اعتماد، همکاری و رعایت حقوق متقابل استوار است.
در حکومت های استبدادی و فردی، تصمیم گیری های سیاسی در اختیار یک فرد و یا یک نهاد است و اکثریت جایگاهی ندارند. مقبولیت اکثریت در آموزه های دینی، به رعایت و اهتمام به ارزش های اسلامی بستگی دارد و پیروی از آن، در صورتی مجاز است که با باورهای دینی مغایر نباشد. در غیر این صورت، نه تنها دنباله روی از اکثریت جایز نیست، بلکه پی آمدهای منفی زیادی را نیز در پی خواهد داشت. در قاموس دینی، اکثریت، اعتبار ذاتی