ماوراءالطبیعه در هنر و فیلم صفحه 22

برای عروج روح انسان می داند. وی معتقد بود وظیفه هنر، توجه دادن انسان به عالم بالاتر، عشق، ستایش، نور و ایجاد نفرت نسبت به زاده های تاریکی است.

استمرار هنر و تفکر مانوی با وجود جاذبه های صوری، به گونه ای ویرانی زندگی دینی حقیقی را دربرداشته است و پیروان این آیین، در تمدن اسلامی، مسیحی و زردشتی، با پنهان کاری درپی تخریب مبانی این ادیان بوده اند. اینان که اباحیت و ثنویت خاصی را بسط می دادند، با شدیدترین واکنش ها روبه رو بوده اند. باید گفت بیشتر جماعت زندیقان در تمدن های سه گانه دینی، از همین اندیشه برخاسته اند. برخی نویسندگان احتمال داده اند که مخالفت های مسلمانان با نقاشی و صورت گری، به سبب تقدیس تصویر نزد این فرقه بوده است.(1)

در دین یهودی و مسیحی، همچنان که اشاره شد، تصویرگری خدا حرام است. در هنرهای قدیمی، میکل آنژ، تابلوی خلقت(2) را بر دیوار کلیسا نقشکرده و خداوند را مانند مردی عیالوار و نیمه برهنه نشان داده است. البته به یقین نمی توانیم بگوییم که وی قصد داشته است خود خدا را نشان دهد. شاید مراد وی، نوعی سمبلیسم باشد؛ یعنی خواسته است بگوید که اگر خداوند قرار بود در هیئت انسانی درآید، این گونه ظهور می یافت. در هنرهای جدید مانند سینما نیز گاهی انسان هایی را می بینیم که درقالب خداوند ظاهر شده اند. در این زمینه می توان به فیلم بروس قهرمان اشاره کرد، ولی اینها را نمی توان در اصل، نشان دادن خدا در هنرها دانست.