ماوراءالطبیعه در هنر و فیلم صفحه 8

نظام سرّی یهودی که قبالا(1) نامیده می شد و پیش از مسیحیت باقی مانده بود، در این امر نقش مهمی داشت و به سهم خود، طیف گسترده ای از طلسم ها، افسون ها، رسوم و عقاید را وارد دین کرد. در دوره رنسانس (قرن پانزده تا قرن هیجدهم میلادی) که دوره اصلاحات و روشن فکری نامیده شد، رابطه سنتی میان علم و ماوراءالطبیعه از میان رفت و به وسیله جوامع غربی، نظام جدیدی برای آن به وجود آمد.

در ابتدا به نظر می رسید که رنسانس، به ماوراءالطبیعه امکان زندگی دوباره را داده باشد. برای نمونه، دانشمندانی همچون پیکور لامیراندو،(2)فیلسوف ایتالیایی، فلسفه سنتی را بازیابی کردند. این فلسفه شامل جادوگری، علوم خفیه و طلسم های جادویی بود. دانشمندانی مانند پاراسلوس،(3)فیزیک دان آلمانی نیز اثبات کردند که این طلسم ها با تعصب مذهبی قرون وسطا در تقابل بوده اند. به هر حال، کلیساهای کاتولیک رم و پروتستانیسم جدید، بیش از پیش با جادو و فنون خفیه به مقابله پرداختند.

یکی از نتایج این تغییر نگرش، شکنجه و سوزاندن زنان متهم به جادوگری (طلسم های جادویی) بود. در همان روزها، علوم، مدل هایی برای فهم دنیا بنا می کرد که از ریشه، بنیان جادو را می خشکاند. در پایان قرن 18

1- cabala: قبالا را اوج عرفان یهودی می شناسند. این مکتب، در قرن های اولیه پس از میلاد به وجود آمد و در قرن دوازدهم میلادی به اوج خود رسید. آنها بین خدای نامتعین این سوف و خدای متجلی یا متعین، تفکیک قائل بودند. نظریه های قبالا در اسپانیا در کتاب زُهر جمع آوری شده است.
2- 2.Ricodela Mirandola.
3- 3.Paracelsus