مجموعه مقالاتی درباره همت و کار مضاعف صفحه 117

اِنّیِ لَأ َعْلَمُ اَنَّهُ سَیِبلیَ و یَصِلُ اِلَیْهِ الْبَلی وَ لکِنَّ اللهَ یُحِبُّ عَبْداً اِذا عَمِلَ عَمَلاً اَحْکَمَه؛

می دانم که به زودی فرسوده می شود و می پوسد؛ اما خداوند، بنده ای را دوست دارد که چون کاری انجام می دهد، آن را درست (استوار) انجام دهد.(1)

ه_ ) تخصص در کار

ه_ ) تخصص در کار

همچنین امیرمؤمنان، علی علیه السلام فرموده است: «قِیْمَهُ کُلَّ اَمْرِیءٍ ما یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر کس به چیزی (کاری و هنری) است که آن را نیکو می داند (انجام می دهد)».(2)

منظور، این است که ارزش هر کس به کار و هنری است که آن را نیکو می داند و نیکو انجام می دهد. مقصود، دانستن نیست؛ بلکه نیکو دانستن و نیکو انجام دادن است. به دیگر سخن، در حدیث مزبور، ارزش هر کس به تخصص وی و به کار بستن تخصصش دانسته شده است.

حدیثی دیگر از امیرمؤمنان، علی علیه السلام روایت شده که در واقع، مقدمه یا جمله پیشین حدیث مزبور است: «اَلنّاسُ اَبْناءُ ما یُحْسِنُونَ؛ مردم، فرزند چیزی هستند که آن را نیکو می دانند (انجام می دهند)».(3)

مقصود امیرالمؤمنین این است که کیستی هر کس را نه نسبتش، که تخصصش معلوم می کند. مهم نیست که هر کس فرزند کیست؛ مهم این است که خودش چیست. ارزش انسان نه به گوهرش، که به هنرش است. به گفته نظامی، در نصیحت به فرزندش:

چون شیر، به خود، سپه شکن باش

فرزند خصال خویشتن باش

1- شیخ حُرّ عاملی، وسائل الشیعه، ج3، ص230. در همین منبع (ص229)، رفتار مشابهی از پیامبر، مربوط به هنگام دفن فرزندش ابراهیم، نقل شده است.
2- نهج البلاغه، حکمت81.
3- ابن شُعبه حَرّانی، تحف العقول، تصحیح: علی اکبر غفّاری، ص208.