قهر و آشتی در اسلام صفحه 17

صفحه 17

ص:23

انسانی که به فطرت الهی خود پشت کند و بر سر دوراهی نفس و فطرت، به هوس های شیطانی دل بسپارد، اسیر گرداب تباهی می شود. سرکشی در برابر فرمان های الهی، فطرت خداجو و نورانی آدمی را زیر بار گناه دفن می کند؛ ازاین رو، امام صادق(ع) فرموده است: «ما أَحَبَّ اللهَ مَنْ عَصاهُ؛ کسی که گناه می کند، خدا را دوست ندارد».(1)

خداوند به دلیل علاقه به بندگانش و برای تشویق آنها به سوی خوبی ها، می فرماید: «هر کس کار نیکی انجام دهد، ده برابر پاداش گیرد و هرکس کار بدی انجام دهد، تنها همانند آن کیفر شود، بی آنکه ستمی بر او رفته باشد».(انعام: 160)

اوج دوستی و مهربانی خدا با بندگانش، در این سخن پیامبر گرامی اسلام آشکارتر می شود که فرمود: «مؤمن در هفتاد و دو پرده است. چون گناهی کند، یک پرده دریده شود و اگر توبه کرد، خداوند آن پرده را با هفت پرده دیگر به او بازمی گرداند».(2)

ب) دنیا دوستی

ب) دنیا دوستی

دنیادوستی، ریشه همه گنا هان و اصلی ترین مانع خدادوستی است. دنیادوستی در فرهنگ اسلامی؛ یعنی هدف قرار دادن امکانات و لذت های مادی و دنیایی. البته استفاده از نعمت های دنیا برای رسیدن به قرب الهی، نه تنها دنیادوستی به شمار نمی رود و مانع محبت خدا نیست، بلکه مقدمه آن است. هدف قرار گرفتن لذت های مادی، خطرناک ترین آفت معنویت و محبت است. دلی که جایگاه محبت دنیاست و از


1- تفسیر نمونه، ج 2، ص 385.
2- میزان الحکمه، ج 4، ص 1907، ح 6659.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه