قهر و آشتی در اسلام صفحه 27

ص:33

کدام دیگری را می شوید.»(1) یعنی همکار و یاور یکدیگر در کارها هستند، ولی گاهی مسائلی رخ می دهد که میان برادران و خواهران کدورت و جدایی می افکند و کانون خانواده را ناآرام می سازد. عواملی که می تواند به قهر میان فرزندان بینجامد عبارتند از:

یک _ تبعیض میان فرزندان

یک _ تبعیض میان فرزندان

انسان در هر سنی که باشد، برای خود احترام قائل است و دوست دارد دیگران نیز به ویژه اعضای خانواده اش به او احترام بگذارند. بنابراین، والدین باید توجه داشته باشند که از تحقیر و تمسخر فرزندان و به رخ کشیدن عیب ها و لغزش های آنها در حضور دیگر فرزندان بپرهیزند. مقایسه توانایی ها و استعدادهای فرزندان نیز کاری اشتباه و زمینه ساز تبعیض و بی عدالتی میان فرزندان است و فرزندانی را که در این مقایسه ها امتیاز کمتری گرفته اند، به والدین بی اعتماد می کند. همچنین، آتش حسادت و دشمنی را میان فرزندان برمی افروزد. ازاین رو، امام صادق(ع) می فرمود:

پدرم فرمود: به خدا سوگند! من گاهی با یکی از فرزندانم بیش از حد نرمی و مدارا می کنم، او را بر زانو می نشانم، با او بازی می کنم و از وی تعریف و تمجید می کنم، درحالی که می دانم حق با دیگر فرزندانم است، اما بیم آن دارم که ماجرای حضرت یوسف(ع) و آنچه برادرانش با او کردند، بر سر او نیز بیاید. درحقیقت، خداوند متعال سوره یوسف را تنها برای عبرت گرفتن نازل کرده است. برای آنکه بعضی از ما بر بعضی دیگر حسد نورزند، چنان که برادران حضرت یوسف(ع) بر او حسادت ورزیدند و ستم کردند. خداوند این حکایت را برای پیروان و شیفتگان ما رحمت و بر دشمنان آشکار ما حجت قرار داد.(2)