قهر و آشتی در اسلام صفحه 68

ص:74

مقام خود را با تغافل در امور پست بالا ببرید و درباره مسائل پنهان، تجسس نکنید که عیب جویان شما زیادتر می شوند و با چشم پوشی از دقت بیش از اندازه در جزئیات، بزرگواری خود را ثابت کنید.

تغافل سبب می شود انسان در برخورد با اشتباه اطرافیان و نزدیکان، حسابگرانه عمل نکند، بلکه با چشم پوشی رفتاری کریمانه در پیش گیرد و فرصتی دوباره برای جبران اشتباه به خطاکار بدهد که این شیوه برخورد، از تنش و تشویش های بیشتر جلوگیری می کند. افزون بر آن، سبب می شود انسان از رفتارهای نادرست دیگران، کمتر برنجد و ناراحتی کمتری تحمل کند و این گونه با مشکلات زندگی نیز راحت تر روبه رو می شود. درغیراین صورت، با مشاهده کوچک ترین اشتباهی، خشم، سراسر وجودش را فرامی گیرد و با یادآوری آن اشتباه، مسئله از آنچه هست بزرگ تر برایش جلوه می کند و آتش خشم و کینه و انتقام در وجودش شعله ور می شود. ازاین رو، حضرت علی(ع) فرمود:

مَنْ لَمْ یَتَغافَلْ وَ لا یَغُضَّ عَنْ کَثِیرٍ مِنَ الْأُمُورِ تَنَغَّصَتْ عِیشَتُهُ.(1)

کسی که تغافل نکند و از بسیاری از امور چشم نپوشد، زندگانی اش تیره و تار خواهد شد.

ه_) پرهیز از سخنان زشت

ه_) پرهیز از سخنان زشت

ناسزاگویی از آفت های زبان است که افزون بر نازیبا کردن کلام، گوینده را نیز از مقام والای انسانی، پایین می کشد. هنگامی که انسان می تواند با دلیل و منطق با دیگران گفت وگو کند، چه دلیلی دارد که زبان به ناسزا بگشاید. قرآن درباره پرهیز از ناسزاگویی می فرماید: