قهر و آشتی در اسلام صفحه 73

ص:79

برنمی آید؛ زیرا ممکن است طرف مقابل از بیم رسوایی و بی آبرویی، اشتباه خود را نپذیرد و کسی را که سبب شده او در نظر دیگران خودخواه و بی منطق جلوه کند، نبخشد و این امر بر شدت اختلاف ها می افزاید.(1)

ط) تأکید بر نقاط مشترک

ط) تأکید بر نقاط مشترک

هر انسانی متفاوت از دیگران است و هیچ دو نفری در جهان پیدا نمی شوند که چه از نظر ویژگی های ظاهری و چه از نظر ویژگی های روحی و اخلاقی یکسان باشند، ولی وجود بعضی همانندی ها افراد را به هم نزدیک می کند و در هنگام قهر و جدایی، توجه دادن آنها به این همانندی ها از شدت کدورت و کینه ایجاد شده می کاهد. همچنین، یادآوری کمک های طرف مقابل در سختی ها و مشکلات، تحمل اشتباه آنها را برای انسان آسان تر می کند و بدین ترتیب، از عمیق شدن کینه و کدورت ها جلوگیری می شود و روابط انسانی محکم تر و صمیمانه تر خواهد شد.

ی) عبرت گرفتن از حوادث و زندگی دیگران

ی) عبرت گرفتن از حوادث و زندگی دیگران

انسان خردمند از هرچه پیرامون خود می بیند، عبرت می گیرد و از هر حادثه ای نکته ای می آموزد و به این ترتیب از لغزش های خود می کاهد، آن گونه که حضرت علی(ع) فرمود: «مَنْ کَثُرَ اِعْتِبارُهُ قَلَّ عِثارُهُ؛ هرکس زیاد عبرت گیرد، کمتر بلغزد».(2)

یکی از عوامل آسیب پذیر بودن روابط انسان ها، نداشتن تجربه و آگاهی های لازم در شیوه برخورد با مشکلات و سختی هاست. استفاده از