گفتارهایی در رابطه با روابط والدین با فرزندان صفحه 49

صفحه 49

ص:56

جامعه، کینه توزی و گرایش به پلیدی، نفاق و دورویی، از جمله پی آمدهای ناپسند این رفتارهاست.

سوم _ اجبار و اکراه

سوم _ اجبار و اکراه

برخوردهای تحکم آمیز و امر و نهی های لجاجت برانگیز، یکی دیگر از روش های آسیب زا در تربیت دینی و اخلاقی است. در این روش، والدین به جای صمیمیت و رفاقت با فرزندان، آنها را به انجام هر کاری مجبور می کنند. در خانواده هایی که از این روش استفاده می کنند، ارتباط با فرزندان بر پایه زور است و کودکان باید تنها آنچه را به آنها می گویند، انجام دهند. در غیر این صورت، احتمال دارد نخستین واکنش، تنبیه بدنی باشد. در این گونه خانواده ها، توجه به دیدگاه های فرزندان و گفت وگو با آنان درباره مسائل خانوادگی، نادر و حتی ناممکن است. سخن گفتن والدین با فرزندان، بیشتر حالت دستوری دارد و با انتقاد و تنبیه همراه است و از تشویق برای در پیش گرفتن رفتار مناسب خبری نیست.(1)

شیوه هدایتی قرآن کریم، پرهیز از اکراه و اجبار است. قرآن کریم راه را نشان می دهد و انتخاب را بر عهده خود فرد می گذارد و پذیرش این دعوت را تحمیل نمی کند: «لا اکراه فی الدّین قد تبّیّن الرُّشد من الغی؛ در قبول دین، اکراهی نیست. [زیرا] راه درست از راه انحرافی، روشن شده است». (بقره: 256)

علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می فرماید:

این آیه «دین اجباری» را نفی می کند؛ زیرا دین مجموعه ای از معارف علمی است که معارف عملی را در پی دارد و جامع همه اعتقادات است. اعتقاد و


1- محمدرضا قائمی مقدم، روش های آسیب زا در تربیت از منظر تربیت اسلامی، صص 53 و 54.
کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه