خرافه و خرافه زدایی با رویکرد رسانه ای صفحه 102

ص:111

1- ذاریات: 56: «من، جن و انس را نیافریدم، جز برای اینکه عبادتم کنند [و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند]».
2- انعام: 112: «این چنین در برابر هر پیامبری، دشمنی از شیاطین انس و جنّ قرار دادیم. آنها به طور سری (و در گوشی) سخنان فریبنده و بی اساس (برای اغفال مردم) به یکدیگر می گفتند...».
3- جن: 6: «به مردانی از جنّ پناه می بردند».
4- کهف: 50: «همگی سجده کردند جز ابلیس، که از جنّ بود».
5- تفسیر نمونه، ج 25، ص 156.

جن را پنج صنف آفریده است: صنفی مانند باد در هوا [ناپیدا هستند] و صنفی به صورت مارها و صنفی به صورت عقرب­ها و صنفی حشرات زمینند و صنفی از آنها مانند انسانند که بر آنها حساب و عقاب است».(1)

دو _ انسان و جن

دو _ انسان و جن

همان گونه که در مقدمه اشاره شد، اعتقادهای خرافی مردم در مورد جن سابقه­ای طولانی دارد. برخی مفسران ذیل آیات 100 و 101 انعام آورده­اند: «قریش معتقد بودند خداوند با جنیان ازدواج کرده و فرشتگان ثمره این ازدواجند. بنابراین، منظور از جن فرشتگان نیستند».(2)

سید بن قطب نیز از قول کلبی در کتاب الأصنام می­آورد: «یکی از طوائف عرب به نام بنوملیح، که شعبه­ای از قبیله خزاعه بود، جن را می­پرستیدند»(3) و نیز گفته شده است: «پرستش و عبادت جن و اعتقاد به الوهیت آنها در میان مذاهب خرافی یونان قدیم و هند نیز وجود داشته است».(4)

رسم جاهلانه دیگر که در میان اعراب رواج داشت، آن بود که هرگاه در مسافرت، شب هنگام به بیابانی یا دره­ای وارد می­شدند، از شر جانداران و سفیهان جنی به عزیز آن بیابان که سرپرست جنیان است، پناه می­بردند و می گفتند: پناه می­برم به عزیزِ این وادی از شر سفهای قومش.(5) خداوند در قرآن به این رسم جاهلانه اشاره می کند و می­فرماید: «وَ أَنَّهُ کانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجن فَزادُوهُمْ رَهَقاً».(6)