پدیده فرزندسالاری و رسانه صفحه 52

ص:59

برخی والدین از فرزندان خود بیش از اندازه تعریف و تمجید می کنند و به دلیل چشم و هم چشمی، توانایی و صفاتی را به او نسبت می دهند که شایستگی آن را ندارند. در حال حاضر، تشویق، ارزش به شمار می آید و تنبیه، ضد ارزش. حال آنکه در هیچ نظام تعلیم و تربیت صالحی، تنبیه حذف نمی شود، بلکه تشویق و تنبیه در کنار هم قرار دارد.

به یقین، بچه ها وقتی به تعریف و تمجید عادت می کنند که شایستگی آن را ندارند و زمانی که نتوانند انتظارات والدین را برآورده سازند، از عملکرد خود شرمنده می شوند و دیگر به گفته های والدین، اعتنا و به دستورهای آنان عمل نمی کنند.

بنابراین، در پاسخ کسانی که می پرسند چرا احترام بزرگ ترها از بین رفته است یا چرا فرزندان از والدین اطاعت نمی کنند، باید گفت به سخنان بزرگان تعلیم و تربیت پی نبرده اند و همین سبب کج فهمی در زمینه تربیت شده است. با ادامه این روند، والدین به تدریج به سود فرزندان خود عقب نشینی می کنند و از ارزش و اقتدار خود می کاهند.

ه) رفتار نسنجیده والدین

ه) رفتار نسنجیده والدین

بسیاری از پدران و مادران، شاید با حُسن نیت بخواهند در روابط خویش با فرزندان، به آنان بها بدهند و به سخن دیگر، آنها را در امور خانه و خانواده دخالت دهند. ازاین رو، ممکن است از دوره کودکی فرزندان، آرای آنها را درباره اموری مانند نوع غذا، لوازم منزل، تزیینات منزل، نوع ماشین، مکان تفریح و تعطیلات جویا شوند. «در نگاه نخست، شاید این گونه رفتارها، لطیف و بدون مشکل به نظر برسد، ولی اگر این گونه رفتارها، نسنجیده، فزاینده و غیرمتعارف باشد، به تدریج، از حالت...