پیام های صبحگاهی «ویژه فصل تابستان» صفحه 122

ص:128

جا بیاد. حیف نیست خلق خودت رو برای کاری که بالاخره انجام می شه تنگ کنی! واقعاً حیف نیست!»

v بعضی از آدم ها، از جمله خود ما، وقتی چند عامل طبیعی و انسانی دست به دست هم بدهند، یک دفعه کلافگی و سردرگمی می آد سراغ مون و نمی دونیم از کجا شروع کنیم و چه طور کار را تمام کنیم. یکی از آن عوامل طبیعی، فصل تابستان و طبیعتاً گرمای طاقت فرسای آن است که امان آدم را می بُرد. همین باعث می شه تا گاهی در برخوردها، آن متانت و وقاری را که باید داشته باشیم، دریغ کنیم و قدری ناخوش و بدخلق شویم. توجه به این مسئله بسیار ضروری به نظر می رسد که در هر موقعیت، زمان و مکان، داشتن خلق خوش می تواند بسیاری از مشکلات را حل کند و ما را به هدفمان برساند. در جایی می خواندم که امام جعفر صادق علیه السلام فرموده است: «عاقل ترین مردم، خوش خلق ترین آنهاست».(1)

v حتی گرمای هوا و کار کردن در کنار تنور نانوایی، بالا رفتن از بالابرها، خالی کردن ماسه و سیمان و ایستادن کنار کوره های آجرپزی، نمی تونه خلق اونایی رو تنگ کنه که معتقدند «لبخند زدن به دیگران هم صدقه است».

درس محبت در زندگی

درس محبت در زندگی

v زندگی بدون ترنم دلنشین محبت، مثل سرمای زمستان، کسل کننده و رخوت ناک خواهد بود. خورشید، نماد هم نشینی موجودات و طلایه دار