پیام های صبحگاهی «ویژه فصل تابستان» صفحه 22

ص:27

این زیبایی است که گویی نگارستان چین است، بام بستان تو چگونه خواهد بود!».

مگر می کرد درویشی نگاهی

درین دریای پُر دُرّ الهی

کواکب دید چون دُرّ شب افروز

که شب از نور ایشان بود چون روز

تو گفتی اختران اِستاده اندی

زبان با خاکیان بگشاده اندی

که «هان ای غافلان، هشیار باشید

برین درگه، شبی، بیدار باشید

چرا چندین سر اندر خواب آرید؟

که تا روز قیامت خواب دارید»

رخ درویشِ بی دل زان نظاره

ز چشم دُرفشان شد پرستاره

خوشش آمد سپهر کوژ رفتار

زبان بگشاد چون بلبل به گفتار

که «یا رب، بام زندانت چنین است

که گویی چون نگارستان چین است

ندانم بام بستانت چه سان است!

که زندان تو باری بوستان است

v نگاه بزرگان به ستارگان، نگاهی عبرت­آمیز و همراه با فراگیری درس ها و نکته­هاست. آنها افزون بر آنکه با تماشای ستارگان، غرق لذت و سرور می­شوند، بهره دل و جان خویش را نیز می ستانند و از عرفان و اخلاق خداترسی سود می جویند. برای نمونه­، عطار نیشابوری نخست به ستارگان و عظمت بی­پایان آسمان نگاه می­افکند، آن­گاه به زمین می­نگرد و آن را در برابر عظمت بیکران جهان ستارگان، چون ذره­ای ناچیز می­بیند که در دل کهکشان راه شیری، گم است، در پایان نکته­ای اخلاقی از این نگاه می گیرد و چنین توصیف می­کند: «زمین، در برابر عظمت آسمان­ها، ذره­ای بیش نیست، و تو نیز بر روی زمین، ذره­ای بیش نیستی؛ پس سزاوار است