یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 257

1- سوره الرحمن، آیه 27

2- سوره نحل، آیه 96.

یعنی آن چیزی که ما خرج تعینات دنیایی خود می کنیم، همه از بین می رود، ولی هر چه خرج خدا می کنیم، پایدار است و می ماند. شیخ عباس از این شگرد استفاده کرد و خود را کنار گذاشت.

به دور از حب ریاست

برخی از بزرگان فرموده اند:

آخَرُ مَا یَخرُجَ مِن رُؤُسِ الصَّدَّیقِین حُبُّ الرَّئاسَه؛(1) آخرین چیزی

که از سر صدیقین بیرون می رود، حب ریاست است. این چیزی است که در اعماق وجود افراد هست. شاید هم یک جنبه الهی دارد. چون از عالم بالا آمدیم، صفت کبریایی خدا ما را گرفته و همیشه می خواهیم که همه هستی تحت تصرّف ما باشد. یک مقدار از آن هم حق است.

حبه ریاست به این راحتی نمی رود. آخرین گردنه صدیقین و کمّلین این است که من آنها برای ریاست در هم کوبیده شود. آخر چیزی که از دل صدیقین بیرون می رود، حب ریاست است.

آیت الله صدر فرموده بود: خدا به قدری به مرحوم شیخ عبّاس لطف و نظر کرده است که اولین چیزی که از دل او بیرون رفته است، حب ریاست است. این قدر بی هوی و افتاده و متواضع بوده است.