یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 327

1- الکافی، ج 5، ص 513؛ من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 442: بحارالانوار، ج 22، ص 145.

صرف نظر کردن از تشییع پدر!

استادی به نام شیخ عبد الکریم حامد رحمهالله داشتیم که خیلی بزرگوار بود. شاگرد شیخ رجبعلی خیاط بود. در مشهد زندگی می کرد. می فرمود: من در طول عمر خود یک مرتبه خلف وعده نداشتم.

ایشان می فرمودند: قبل از انقلاب، حدود پنجاه سال قبل، من در مشهد بودم. پدر من در تهران بود. به من تلگراف زدند که پدر شما از دنیا رفته است. خود را زود برسان. می خواستم به تهران بیایم و به تشییع جنازه پدر خود برسم، ولی فردای آن روز در مشهد به کسی وعده داده بودم. آدرس و تلفنی هم از او نداشتم که به او خبر بدهم که پدرم فوت کرده و من نمی توانم بیایم.

تشییع پدر واجب عینی نیست، مستحب است. ولی انجام وعده واجب است. خلف وعده از گناه کبیره است. کسانی که از اول می دانند که نمی توانند و می دانند که این کار در توان آنها نیست، بی جهت وعده ندهند. این گناه خیلی بزرگی است.

ایشان فرمودند: من از خدا، از اولیای خدا کسب تکلیف کردم. گفتند: وظیفه تو این است که به وعده خود عمل کنی. من دیدم دسترسی به طرف ندارم، ماندم و از تشییع جنازه پدر خود صرف نظر کردم.

رعایت حال دیگران

خدا همه بزرگان را رحمت کند. مرحوم آیت الله بهاء الدّینی رحمه الله در این