یک گام تا خدا : مباحثی پیرامون تکبر و خودخواهی صفحه 395

خود را بشکنیم یعنی کارهایی که پیش خدا و خوبها شریف است، ولی عنوانی ندارد، انجام دهیم. شخصیت های بزرگی را دیدم که می آیند و جاروکش حرم امام رضا علیه السلام می شوند. خیلی از کسانی که در کفشداری ها هستند، می بینید متخصص است، مدیر کل است، امّا می آید کفش زوار را می گیرد، یا جارو می کشد. حتّی بعضی می روند دستشویی ها را تمیز می کنند. این ها مبارزه با منیت ها و خودیّت هاست.

فامیل ها آمدند به محمد بن مسلم گفتند و التماس کردند که ما خجالت می کشیم. آنها نمی توانستند عنوان های خود را بشکنند. ایشان را وادار کردند یک آسیابی را بخرد و آسیابانی کند.

افرادی هستند که اگر بیایند چوپانی کنند، دامداری کنند، کشاورزی کنند، به آنها می خندند. یعنی این را عنوان سبک حساب می کنند. در صورتی که شغل انبیاست. از این که کاری پیش خدا با شرافت است، ولی از نظر اجتماعی ممکن است عنوان و اسم و رسم نداشته باشد، برای ما عار نباشد.

مجالست با فقرا

یکی از چیزهایی که برای از بین بردن غرور بسیار مؤثّر است، نشستن و مجالست با فقرا و مستضعفین است. منظور از فقرا، افراد متکدی و حقّه باز و اهل کلک نیستند، بلکه افرادی که در فامیل، در محل، در همسایه ها، در آشناهای ما مستضعف و تنگدست هستند و به ظاهر شغل های پایین دارند منظور است. نشستن و مجالست با فقرا و