حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 10

است ...» «1» حتی «ابن حزم» از «سید مرتضی» نقل می‌کند که: «سید مرتضی هر کسی را که معتقد بود قرآن تغییر یافته است یا بر آن افزوده شده است یا از آن کاسته شده است کافر می‌دانست. و دو یارش: ابو القاسم رازی و ابو یعلی طوسی نیز چنین بودند» «2».

در این مورد «ابن مهنا (ره)» از علامه حلی می‌پرسد: «... آیا نزد اصحاب ما صحیح است که از قرآن چیزی کاسته شده است یا بر آن افزوده شده است و یا آن که ترتیب آن بهم خورده است، یا آن که هیچیک از این موارد صحیح نیست؟» به این سؤال علّامه (ره) جواب می‌دهد: «حق آن است که نه تبدیل و تغییری صورت گرفته است و نه تقدیم و تأخیری و نه زیادی و نقصانی. و پناه می‌بریم به خداوند متعال از آن که چنین اعتقادی کسی داشته باشد و یا مانند چنین اعتقادی که باعث شک در معجزه رسول- سلام اللّه علیه- می‌گردد معجزه منقول بالتواتر «3»».

اما فضل بن شاذان (متوفی 260 ه- ق) که معاصر عده‌ای از ائمه- علیهم السلام- بوده است اعتقاد اهل سنت به تحریف را محکوم می‌کند و آن را از مطاعن اهل سنت می‌شمرد «4».

در فصل «إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ» خواهد آمد که امام حسن- ع- اعتقاد عده‌ای را به تحریف قرآن «شنیع» دانسته و محکوم می‌کند. اگر شیعه معتقد به تحریف قرآن بودند، نه فضل و نه دیگری می‌توانست کس دیگری را به خاطر اعتقاد به تحریف قرآن محکوم کند و پاسخ می‌یافت که: «پر کاهی را در چشم دیگران می‌بینی اما کنده درخت را در چشم خودت نمی‌بینی!.» علاوه بر آن ما می‌بینیم عمده فقها و علمای شیعه، تألیفات متعددی را در رد اعتقاد به تحریف قرآن پدید آورده‌اند برای نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

«شیخ مفید، ابن شهر آشوب، سید مرتضی، شیخ طوسی، ابن ادریس، سید رضی، طبرسی، ابن طاووس، علامه حلی، بیاضی، کرکی، فتح اللّه کاشانی، خوئی، قاضی شوشتری، بهائی، تونی، شرف الدین فیض، حرّ عاملی، مجلسی، بلاغی، و دیگران که مجال تتبع سخنانشان و بردن نامشان در این مختصر نیست.» (1) الوافی، ج 5، ص 273. کتاب اعتقادات صدوق، باب الاعتقاد فی مبلغ القرآن.

(2) لسان المیزان، ج 4، ص 223. الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج 4 ص 182.
(3) اجوبة المسائل المهنائیه، ص 121.
(4) رک: الایضاح فضل بن شاذان.