حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 119

امّا به نظر ما این مناقشه وارد نیست و قرآن در مورد متعدد از بعضی معایب و کارهای خلاف زنان نام برده است. مثلا می‌توان موارد زیر را نام برد:

اشاره به برخی نمایش‌های زنانه زنان پیامبر اکرم در سوره احزاب و مسأله ملاعنه با این اشارات دیگر جایی برای ایراد آیت اللّه فانی- حفظه اللّه- نیست. بهر حال مراد امام آن است که: سوره احزاب بعضی از احکام مربوط به زنان را در برداشت و زنان قریش برای عمل به احکام اولویت داشتند. و چون به این احکام عمل نکردند خود را رسوا ساختند. و یا شاید در تفسیر برخی آیات سوره احزاب اعمال ناپسند بعضی از زنان قریش تماما بیان شده بود. همچنان که خداوند متعال از اعمال سوء زن ابو لهب؛ حمالة الحطب، زن نوح، زن لوط و دیگران پرده برداشت. و بعضی از اعمال زشت آنان را بیان کرد.

در پرتو این توضیحات مفهوم روایت زیر از امام صادق- علیه السلام- نیز روشن می‌گردد. خداوند متعال در قرآن نام هفت تن را برده که قریش نام شش تن را پاک کردند و نام ابو لهب را باقی گذاشتند «1». و یا روایت دیگری از امام صادق- علیه السلام- که:

«در قرآن مسائل گذشته، آینده و حال موجود است. همچنین در قرآن نامهای کسانی بود که حذف گشت. چه بسا یک اسم دارای وجوه و معانی بی‌شماری است که تنها اوصیا از آن وجوه اطلاع دارند» «2».

همچنان که معنای روایت زیر بدینسان روشن می‌گردد: هنگامی که امیر المؤمنین مصحف خود را تمام کرد و آن را نزد ابو بکر آورد ابو بکر در اوّلین صفحه‌ای که گشود رسوائیهای خودشان را دید. عمر از جا جست و گفت: ای علی! این مصحف را بازگردان که ما را بدان احتیاجی نیست. علی (ع) مصحف را گرفته از آنان دور شد.

و ابو بکر هم زید را احضار کرد .. «3».

یا قضیه بردن نام هفتاد تن همراه نامهای پدرانشان در سوره لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا در مصحفی که امام رضا- ع- آن را به بزنطی داد و سپس آن را پس گرفت «4» بعید نیست (1) بحار الأنوار، ج 89، ص 54. و اختیار معرفة الرجال، ص 290.

(2) بصائر الدرجات، ص 195 و 196، وسائل، ج 18، ص 145. و تفسیر عیاشی، ج 1، ص 12.
(3) احتجاج، ج 1، ص 227 و 228 و بحار الأنوار، ج 89، ص 41.
(4) عین روایت و منابع آن را قبلا ذکر کردیم و لذا تکرار نمی‌کنیم.