حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 12

به فرض اگر کسی ادعای تحریف قرآن و حذف آیاتی از کلام اللّه را داشته باشد، این ادعا را نمی‌توان به همه هم مسلکان وی نسبت داد. و باید موازین و معیارهای مشخص و پذیرفته شده‌اش را در نظر گرفت. نه نظرات فردی و روایات شاذ را.

شیوه پست‌

جالب آن که این تهمت زنندگان به شیعه، بزرگانی چون: کلینی، قمی و طبرسی را هم از قائلین به تحریف می‌شمارند. در صورتی که حقیقت مطلب این طور نیست. این افترا زنندگان برای اقناع دیگران، دست به تزویر می‌زنند. برای این کار کلام این بزرگان را گرفته پس از حذف نظر حقیقی آنان، بعضی از فقرات سخن را به یکدیگر پیوند زده و آن را به شکلی در می‌آورند که بتوان از آن معنای تحریف را دریافت!. این روش تدلیس و فریب، نشانه ضعف ایمان و خروج از جادّه اخلاق و احکام شرع است.

یکی دیگر از روش‌های تهمت زنندگان آن است که هر کس را که در دلیل عدم تحریف قرآن مناقشه کند، جزو معتقدین به تحریف می‌شمارند. در حالی که خود این فرد از معتقدین به سلامت قرآن است از هر گونه تحریف. و منافاتی نیست که نظری درست باشد ولی دلیل طرفدار آن نظر، ضعیف یا نادرست باشد. عالمی ممکن است نظر دیگری را محترم بدارد. اما نوع استدلال وی را نپذیرد و خود دلیل قویتری را ارائه کند یا به دلیل دیگری ارجاع دهد. این روش علمای دین است و سنت سنیّه بزرگان که در راه علم و دین، خلوص می‌ورزند ولی سوداگران دین و دانش روش و راه دیگری برای تحقق منافع و مطامع خود دارند که عبارت از بهتان و افترا است. خداوند ما را از اشتباه و ناراستی در اندیشه و کردار حفظ کند. اوست سرپرست و توانا.

محدّث فریب خورده‌

البته ما منکر نیستیم که در این میان کسی از شیعه فریب کثرت روایات تحریف را خورده و آن را در کتب خود گرد آورده باشد. مثلا مؤلف کتاب: «فصل الخطاب» دچار این توهم شده و به کثرت روایات موجود در کتب صحاح و مجامع حدیثی فریفته شده و به این احادیث اعتماد کرده است. و ما در جای خود به این کتاب و وجوه ضعف آن خواهیم پرداخت. اما این که این کتاب و نظر مؤلف را نظر شیعه دانسته و روایات موجود