حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 132

فضل اختصاصی این امت و شمول رحمت خداوندی بر این امت «1».

حال اگر مقصود، تسهیل بر این امت است آیا خود این آقایان قبول می‌کنند کسی بگوید- عبد المنعم النمر چنین عقیده‌ای دارد- عجم قرآن را با لهجه خود قراءت کند. مثلا «حاء» را بدل به «هاء» کند، عین را به همزه، «ذال، ضاد و ظاء» را به «زاء» تبدیل کند و «ثاء» را به «سین» برگرداند «2»؟! یا آن که حضرات آنقدر کار را آسان می‌گیرند که سخن طحاوی را نصب العین خود قرار دهند و بگویند: «خداوند چنان کار را بر عرب آسان گرفت که آنها فقط معانی را تلاوت کنند. اگر چه الفاظ تلاوت شده آنها با الفاظ پیامبرشان مخالف باشد .. «3»؟!

سادسا: چگونه در زمان پیامبر- ص- قراءت بر یک حرف بر عرب دشوار بود. ولی در مدت کمی پس از پیامبر- در زمان عثمان و یا حتی در زمان ابو بکر- همین افراد می‌توانند. یک قراءت را بپذیرند و لهجه‌های مختلف را کنار بگذارند؟ و اگر امکان «کتابت» زمینه را برای لهجه واحد و قراءت یکسان فراهم ساخت- آن طور که طحاوی، طبری و دیگران می‌گویند و نظرشان را بیان خواهیم کرد- همین امکان در زمان پیامبر اکرم- ص- فراهم بود. و در این مدت کوتاه، اتفاق مهمی رخ نداده بود. و وضع کتابت و غیر آن، چندان تغییری نکرده بود.

توجیهات بی‌فایده‌

عده‌ای در صدد توجیه روایت برآمده رقم هفت را بر مبالغه و کثرت حمل کرده‌اند «4».

که به نظر ما این توجیه درست نیست به دلایل زیر:

1- روایات دیگری ارقام مختلفی نقل می‌کنند. مانند: سه، چهار و پنج.

2- خود همین روایت «هفت حرف» تصریح می‌کند به مراجعه متعدد پیامبر- ص- به جبرئیل. و افزودن حرفی توسط جبرئیل در هر دفعه ... تا آن که مراجعات به هفت رسید. و حروف هم به همین مقدار افزایش یافت. ظاهر این روایت انحصار در عدد هفت است نه مبالغه. (1) النشر فی القراآت العشر ج 1، ص 22، 25 و 26.

(2) علوم القرآن الکریم، ص 151.
(3) مشکل الآثار، ج 4، ص 186.
(4) النشر، ج 1، ص 25 و 26.