حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 14

مذهبان وی واقع نشود، به فکر چاره جویی افتاده، سپر بلایی پیدا می‌کند تا اتهام تحریف را از بزرگان اهل سنت دور گرداند. فرد مورد نظر نباید قدحش مسأله بزرگی به بار آورد.

این مجرم، «سیوطی» بیچاره است. ابو زهره سیوطی را به عنوان ناقل احادیث تحریف، معرفی می‌کند و از دیگر بزرگان اهل سنت نام نمی‌برد و نسبت به آنان تجاهل می‌ورزد، در صورتی که سیوطی روایات تحریف را که دیگران نقل کرده‌اند نقل و جمع کرده و بیش از آن، چیزی نقل نکرده است. و سعی کرده است مرویات را به نحوی توجیه کند.

«ابو زهره» پس از این شاهکار! سعی می‌کند از گناه سیوطی کاسته و کارش را توجیه کند. ابو زهره وانمود می‌سازد که سیوطی تنها روایات مربوط به آیات منسوخ التلاوة را نقل می‌کند و بدان اکتفا می‌ورزد. اما این توجیه مشکلی را حل نمی‌کند چون که سیوطی انواع روایات مربوط به تحریف را در کتاب خود آورده است، نه فقط روایات باب نسخ تلاوت را.

خلاصه آن که اگر تکفیر کلینی درست است چون که اخبار تحریف را ذکر کرده باید تکفیر ائمه اهل سنت و صاحبان مجامع هم، درست باشد. چون که آنها هم اخبار تحریف را ذکر کرده‌اند.

یک مناقشه دیگر برای ما با ابو زهره باقی است و آن مطلبی است که علّامه «سید محمد تقی حکیم» افاده فرموده است به این مضمون:

«آنچه انکارش موجب کفر است «ضروریات دین» است که روشن باشد جزو دین است بدون نیاز به استدلال اما آنچه جزو دین بودنش، نیاز به دلیل داشته باشد، انکارش موجب کفر نمی‌گردد. و مسأله تحریف از دسته دوّم است که اعتقاد به آن موجب کفر نیست».

علاوه بر آن که کلینی این روایات را در باب «نوادر» آورده که خود نشانه ندرت و آحاد بودن است، که معمولا بزرگان، این چنین روایاتی را یکجا جمع کرده و آنها را از دیگر مباحث منسجم با یکدیگر، جدا می‌کنند در این جا ما قصد مقابله به مثل نداریم، اما می‌گوییم: روایات تحریف، وارد شده در کتب اهل سنت بخصوص صحاح که پس از قرآن معتبرین کتب می‌دانند، دلیل صحت این روایات است و درست دانستن این روایات، حکم به تحریف و تبدیل قرآن است و قبول زیادی یا نقصان قرآن می‌باشد.