حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 148

اساس یکی از مذاهب نحوی عرب باشد- بحمد اللّه- دیگر اشتباه و غلطی رخ نداده است.

و اگر هم از اغلاط کاتب باشد خداوند و رسولش- ص- از این گناه و جنایت کاتب، بری هستند و غلط کاتب را نمی‌توان به خدا یا رسول- ص- نسبت داد.

و اگر این نوع اغلاط را بتوان به قرآن نسبت داد غلط خوانی را هم باید به قرآن نسبت داد، چون که غلط نویسی و غلط خوانی هر دو از یک وادی می‌باشند. مثلا در مصحف امام- مصحف عثمان- آمده است: ان هذن لساحران «1»، الف تثنیه در این جا حذف شده است. همین طور است حذف این «الف» در تلفظ آن در هر جایی و یا کتّاب مصحف نوشته‌اند: الصلوة، الزکوة و الحیوة با «واو» و ما هم برای تیمن این نوع کتابت را حفظ کرده‌ایم «2»».

سپس آبیاری اضافه می‌کند: «ما در اینجا میان رسم الخط کاتبانی قرار داریم که نهایت سعی خود را کرده‌اند. در حالی که خداوند متعال کتاب خود را بیشتر توسط حافظان قرآن حفظ نموده است تا توسط کتّاب مصاحف، و حفظ بر کتابت مقدم است؛ زیرا حفظ، رسم عرب بوده است. و «کتابت» برای تحکیم این حفظ به وجود آمده است. نه آن که حفظ برای تثبیت کتابت آمده باشد لذا حفظ بر کتابت مقدم است ...» «3» پایان سخن آبیاری.

حتی خود عثمان که برنامه توحید مصاحف را ریخته است به وجود اغلاط در مصاحف اعتراف دارد. روایت شده است هنگامی که مصاحف نوشته شدند و بر عثمان عرضه گشتند عثمان مواردی از خطا و لحن در آن دید ولی با تغییر و تصحیح آنها موافقت نکرد. وی گفت: در مصحف آثاری از لحن و خطا موجود است و هنگامی که از وی درخواست کردند اغلاط را تصحیح کنند گفت: آنها را واگذارید.

یا گفت:

«دست به این اغلاط نزنید. اعراب آنها را تغییر خواهد داد- یا اعراب آنها را اعراب گذاری خواهد نمود-. اگر نویسنده از ثقیف و املاء کننده از هذیل بود چنین اغلاطی در مصحف رخ نمی‌داد». (1) سوره طه، آیه 63.