حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 168

شهرت یافت. وی به مردم قرائتی را می‌آموخت و خود در محراب با قرائتی می‌خواند که با کلمات و حروف مصاحف مخالف بود. وی قراءت خود را به ابن مسعود، ابی بن کعب و دیگران نسبت می‌داد. همچنین از مصاحف قبل از جمع آوری عثمان روایت می‌کرد و با همان روایت قراءت می‌کرد ... «1»».

نکته قابل تذکر در این جا آن است که ابن شنبوذ در قراءت خود بدعت جدیدی نیاورده بود و چیزی از خود قراءت نمی‌کرد بلکه وی به استناد روایات موجود نزد وی و انباشته در کتب صحاح اهل سنت این گونه قراءت می‌کرد. و ما می‌بینیم وی از منقولات این روایات خارج نشده است. در محضر وزیر؛ ابن مقله اعترافات وی را بر کاغذی نوشته‌اند. در این نسخه وی قراآت خود را متکی به روایاتی می‌داند که از بعضی صحابه رسیده است.

در این جا ما نسخه مجلس وزیر را نقل می‌کنیم و مقایسه میان قراءت ابن شنبوذ و آنچه را که از روایات قراءت بر می‌آید به عهده خواننده گرامی می‌گذاریم.

نمونه‌هایی از قراءت ابن شنبوذ

ابن خلکان نسخه محضر وزیر را چنین نقل می‌کند:

از محمد بن احمد معروف به ابن شنبوذ، درباره قراءت وی سؤال کردند. آیات را آنچنان که ابن شنبوذ قراءت می‌کرده بر وی می‌خواندند و او اعتراف می‌کرد. این آیات طبق قراءت ابن شنبوذ عبارتند از:

1- «اذا نودی للصلاة من یوم الجمعه (فامضوا) الی ذکر اللّه».

2- «و تجعلون (شکرکم) انکم تکذبون».

3- «تبت یدا ابی لهب و (قد) تب».

4- «کا (لصوف) المنقوش».

5- «فالیوم (ننحیک) ببدنک».

6- «و کان (امامهم) ملک یأخذ کل سفینة (صالحة) غصبا».

7- «فلمّا خرّ تبینت (الانس) ان الجن لو کانوا یعلمون الغیب ما لبثوا حولا (فی العذاب (1) المنتظم، ج 6، ص 308. و تاریخ بغداد، ج 1، ص 280.