حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 189

گفتیم: آیا این قراءت نص قرآن است و تنزیل می‌باشد؟

فرمود: نه، بلکه تأویل است. از معنای آیه: لا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً پرسیدم.

امام فرمود: پیامبر اکرم- ص- مردم را به ولایت علی- ع- خواند. قریش بر او جمع گشته گفتند: ای محمد! ما را از این امر معاف دار.

پیامبر به آنان گفت: این امر مربوط به خداوند است و به دستور اوست. قریش او را متهم کردند و از نزدش خارج شدند. خداوند هم این آیه را نازل کرد: قل انی لا املک لکم ضرا و لا رشدا قل انی لن یجیرنی من الله احد و لن أجد من دونه ملتحدا الا بلاغا من الله و رسالاته (فی علی).

سؤال کردم: آیا این قسمت، تنزیل است؟

فرمودند: بلی.

سپس امام موکدا فرمود: و من یعصی الله و رسوله (فی ولایة علی) ...» «1».

همانطور که ملاحظه می‌کنیم: امام برخی از اضافه‌ها را از باب تطبیق ذکر می‌کنند. و بعضی تفسیراتی هستند که توسط خداوند نازل شده‌اند. و هیچیک از اینها به معنای تحریف در قرآن نیست. نزول تفسیر از جانب خداوند هم مسأله گران و غیر قابل هضمی نیست. وانگهی ابن قتیبه درباره خوردن حیوان خانگی صحیفه‌ای را که در آن آیات قرآن نگاشته شده بود و زیر فرش عایشه بود چنین عذر می‌آورد: «و اما ابطال این آیات- خورده شده- و عدم ذکر آن در قرآن جایز است این آیات به صورت قرآن نازل شده باشد و بعد تلاوت آن ابطال شده باشد ولی عمل به آن باقی مانده باشد. همانطور که عمر درباره آیه رجم گفت و یا درباره دیگر آیاتی که قبل از جمع آوری قرآن جزو قرآن بودند.

و بعد از قرآن بیرون باقی ماندند».

اگر جایز باشد که عمل به آیاتی باطل گردد ولی تلاوت آیات باقی بماند عکس آنهم صحیح است. یعنی آیاتی تلاوت نشود ولی عمل به آنها باقی بماند. همچنین ممکن است این موارد به صورت وحی بر پیامبر- ص- نازل شود. کما این که چیزهای زیاد دیگری هم نازل گشت و قرآن نباشد. مانند: حرمت ازدواج با عمه در حالی که انسان با برادر زاده آن زن ازدواج کرده است یا حرمت ازدواج با خاله با داشتن خواهر زاده آن زن در حباله (1) البرهان/ بحرانی ج 4، ص 392 به نقل از: کلینی.