حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 191

بدهند. نخست به روایات بنگریم:

1- کافی از علی- علیه السلام- نقل می‌کند: «قرآن بر سه بخش نازل شد. بخشی در باره ما و دشمنان ما، بخشی هم در سنن و امثال، و آخرین بخش در فرائض و احکام «1»» 2- و در روایت دیگری: «بخشی درباره ما و دوستان ما، بخشی هم درباره دشمنان ما و دشمنان آنها که قبل از ما بودند. و بالأخره بخشی در سنت و مثل «2»».

3- از امام صادق- علیه السلام- روایت شده است فرمود: «قرآن به چهار ربع و بخش نازل گشت: بخشی درباره ما، بخشی درباره دشمنان ما، بخشی در سنن و امثال و بخش چهارم در فرائض و احکام «3»». بعد نتیجه می‌گیرد که: «آن یک سومی که درباره ائمه است در قرآن موجود نمی‌باشد. چون در این قرآن تصریحی به نام ائمه نشده است. و آنچه از آیات که فضایل ائمه را بر می‌شمارد به یک ثلث قرآن نمی‌رسد. پس شیعه قرآن را تحریف شده می‌داند. به دلیل اعتقاد به مضمون روایات».

لیکن در پاسخ این پندار باطل و گمان نادرست باید بگوئیم که: مراد ائمه- علیهم السلام- آن است که هر آیه‌ای در قرآن در وصف ابرار و نیکان ثابت قدم و ادامه دهندگان راه حق آمده است در وصف ائمه است و آنان مصداق اتمّ این قبیل آیات می‌باشند. و هر آیه‌ای که اشاره به اشرار و منحرفین از خط ولایت داشته باشد مقصود، دشمنان ائمه است. نمونه این مطلب را در روایت امام باقر قبلا دیدیم که به محمد بن مسلم فرمود: اگر شنیدی آیه، در خوبی یکی از این امت است مقصود ماییم. و اگر آیه، قومی را به بدی یاد کرد مراد دشمنان ما می‌باشند.

علامه حسنی در این باره می‌گوید: «در این زمینه روایت دیگری است که نزول (1) رک: الکافی، ج 2، ص 459. تفسیر البرهان، ج 1، ص 21. مصابیح الانوار، ج 2، ص 295. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 9. و در حاشیه‌اش به نقل از: البرهان و از: بحار، ج 19. ص 30. و صافی، ج 1، ص 24.