حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 196

17- از ابی بن کعب منقول است که می‌خواند: «کلما اضاء لهم مشوا فیه: مروا فیه سعوا فیه «1»».

18- ابن مسعود یا ابو درداء- راغب این قضیه را به ابن عباس نسبت می‌دهد- به مردی تعلیم می‌داد: «إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ طَعامُ الْأَثِیمِ» آن مرد گفت: «طعام الیتیم». هر چه کرد زبان مرد برای گفتن «اثیم» نمی‌گشت. ابن مسعود- یا ابو درداء- به او گفت: آیا می‌توانی بگویی: «طعام الفاجر» گفت: آری. ابن مسعود گفت: پس همان را بگو و بعد گفت: غلط نیست که به جای: «علیم، حکیم» خوانده شود. بلکه غلط آن است که آیه «رحمت» در جای آیه «عذاب» قرار گیرد «2».

19- ابن مسعود می‌خواند: «ان کانت الا (زقیة) واحدة» به جای «صیحة ... «3»».

20- و باز ابن مسعود می‌خواند: «انی نذرت للرحمان صمتا»، به جای: «صوما» «4».

21- و السارق و السارقة فاقطعوا (ایمانهما) «5» به جای: «ایدیهما».

22- «و ایقن أن الفراق» به جای: «ظن «6»».

23- قرائتی از ابی بن کعب به این صورت: «اخرجنا لهم دابة من الأرض تنبؤهم» به جای: «تکلمهم» «7». (1) تفسیر القرآن العظیم/ ابن کثیر، ج 4، ص 22 از (ذیل صفحه) البرهان/ زرکشی، ج 1، ص 221.

مناهل العرفان، ج 1، ص 167. التمهید، ج 2، ص 103. الاتقان، ج 1، ص 47. و الجامع الاحکام القرآن، ج 1، ص 42.

(2) تفسیر کبیر/ رازی، ج 1، ص 213. التمهید، ج 2، ص 102. مناهل العرفان، ج 1، ص 180.

البرهان/ زرکشی، ج 1، ص 222. بحوث فی تاریخ القرآن و علومه، ص 156. الاتقان، ج 1، ص 47. به نقل از: فضائل ابی عبید. جامع البیان/ طبری، ج 25، ص 75. البیان، ص 197. المصنف، ج 3، ص 364.

و محاضرات الادباء، ج 2، جزء 4، ص 434. کنز العمال، ج 2، ص 388 به نقل از: دیلمی همین ماجرا را به پیامبر- ص- نسبت می‌دهد.

(3) التبیان، ج 1، ص 8. البرهان/ زرکشی، ج 1، ص 335. البیان، ص 196. تفسیر طبری، ج 1، ص 18. التمهید، ج 2، ص 108. الکشاف، ج 4 ص 13. و النشر، ج 1، ص 27.
(4) التمهید، ج 2، ص 103. به نقل از: تذکرة الحفاظ، ج 1، ص 340.
(5) البرهان/ زرکشی، ج 1، ص 336. و محاضرات الادباء، ج 2، جزء 4، ص 434.
(6) البرهان/ زرکشی، ج 1، ص 337.
(7) همان مدرک، ص 338.