حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 209

آشناترین مردم به عربیت نسبت می‌دهد. و این نسبت نشانه جهل بزرگ نسبت دهنده میباشد.

علت این گونه روایات، قلت ضبط راویان است. و قلت ضبط هم نتیجه کم درایتی و عدم تعقل روات است مانند این خطاها را آشنای به نحو هرگز مرتکب نمی‌شود «1»». پایان سخن زمخشری.

خطاهای دیگری از این دسته‌

1- قراءت غلط حسن بصری که قبلا نقل کردیم: «و لا أدرأنکم به» با همزه.

2- قراءت: «و ان تلوا و تعرضوا» تلوا از «ولایت» گرفته‌اند در حالی که از «لیّ» است به معنای گرایش به طرف یکی از متخاصمین.

3- قراءت ابن محیصن: «فلا تشمت بی الاعداء» «2» به فتح «تاء» و کسر «میم» و نصب «اعداء» در حالی که گفته نمی‌شود: «شمت اللّه العدو» بلکه می‌گویند:

«اشمت اللّه العدو» «3».

4- ابو عثمان مازنی، درباره قراءت اهل مدینه: «لکم فیها معائش» می‌گوید: این قراءت خطا و نادرست است و از نافع بن ابی نعیم فرا گرفته شده است در صورتی که او از عربیّت چیزی نمی‌دانست و قراآت غلط دیگری از این قبیل دارد «4».

5- مبرد می‌گوید: قراءت اهل مدینه: «هؤلاء بناتی هن اطهر لکم» «5» غلط فاحشی می‌باشد. این قراءت از ابن مروان می‌باشد که با علم عربیت آشنا نبود «6».

6- ابن عامر می‌خواند: «ارجئه و أخاه» «7» با همزه ابو علی فارسی این قراءت را غلط می‌دانست. ابن مجاهد و حوفی با فارسی همصدا شده ابن عامر را بر این قراءت تخطئه (1) کشاف، ج 1، ص 330. و تاریخ القرآن/ آبیاری، ص 145 به نقل از: کشاف.

(2) سوره اعراف، آیه 150.
(3) التمهید، ج 2، ص 39 به نقل از: تأویل مشکل القرآن، ص 58- 63 و البحر المحیط، ج 4، ص 296.
(4) التمهید، ج 2، ص 36 به نقل از: البحر المحیط، ج 4، ص 271 و به نقل از: المصنف، ج 1، ص 307. الاتقان، ج 1، ص 77. و النشر، ج 1، ص 16.
(5) سوره هود، آیه 78.
(6) التمهید، ج 2، ص 36 به نقل از: المقتضب، ج 4، ص 105. و ابن خالویه، ص 60.
(7) سوره اعراف، آیه 111.