حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 224

همچنان که سخن ابن انباری را در این باره خواندیم که می‌گوید: قراآت، اجتهادی از طرف قراء بوده است. و در این کار اسراف صورت گرفته است به علت عدم نقطه و حرکات در کلمات قرآن «1».

اما متأسفانه کسانی در این باره ادعا می‌کنند: «... اکثر نحویین بصره و پیروان آنها مانند زمخشری و ابن قتیبه، با قراآت متداوله مخالفت کرده‌اند. علت این مخالفت آن است که نحویین برای خود قواعدی وضع کرده‌اند که مخالف اسلوب و بیان عربی است. و هر چه با این قواعد جور در نیاید از طرف آنان محکوم است «2».» واقعا عجیب است که شخصی چنین ادعایی بکند. در حالی که مطلب درست بر عکس ادعای فوق است.

و این قراء بوده‌اند که قیاساتی خلاف اسلوب عربی وضع کرده‌اند. و با مراجعه به موارد ذکر شده مطلب آشکارتر می‌گردد. بهر حال این ادعا اساس علمی ندارد و با غرض ورزی همراه می‌باشد.

قبول قراآت قبول تحریف است‌

اگر با دقت به روایات قراآت بنگریم می‌بینیم روایتی: «من» را از جایی از قرآن حذف می‌کند و دیگری «بسمله» از سوره فاتحه بر می‌دارد و آن دیگری «هاء» در:

«تَشْتَهِیهِ الْأَنْفُسُ و لَمْ یَتَسَنَّهْ» را زیادی می‌داند «3» و هر کس طبق اجتهاد خود کلمه‌ای را زیاد یا کم می‌کند و آن را به قرآن نسبت می‌دهد. معنای این کار آن است که قرآن تحریف شده است و یا آن که جبرئیل این قراآت و دو گونگی کلمات یک آیه را فرود آورده است؟! و نتیجه این کار جز بازی با قرآن و ملعبه قرار دادن معجزه جاوید پیامبر نیست و هیچ توجیه عقلی ندارد.

سی هزار قاری قرآن در صفین حضور داشتند

با تمام این توجیهات برای قراآت مختلف و با ابتدایی بودن کتابت در آن عهد و با (1) القراآت القرآنیة تاریخ و تعریف، ص 72 و 73 به نقل از: الموسوعة القرانیة ج 1، ص 80.

الاتقان و القراآت القرآنیة تاریخ و تعریف، ص 89- 91 در این کتاب سخن ابن قتیبه را نقل می‌کند و تقریبا همین نمونه‌ها را می‌آورد و بعد مدعی می‌شود: تمام این قراآت از جانب خداوند سبحان است.