حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 248

است. ولی نظر راوی در این باره حجت نیست. وانگهی همین روایت گاهی از غافقی با عبد الملک نقل می‌گردد و زمانی از غافقی در کنار عبد العزیز از مروان نقل می‌شود.

و یا تعلیم دادن امیر المؤمنین به غافقی دلیل بر قرآنی بودن این عبارات نمی‌باشد.

نهایت چیزی که می‌توان گفت آن است که: غافقی پنداشته است این عبارات از قرآن می‌باشند «1» و این اعتقاد غلط را یافته است. و یا قراءت امام در قنوت دلیل بر قرآنی بودن عبارات نمی‌گردد «2» لیکن روایت منقول از عمر تصریح می‌کند به نزول جبرئیل همراه این عبارات و تعلیم دادن این قنوت به پیامبر در حال نماز «3».

همچنین روایت انس تصریح می‌کند که این دو سوره از آسمان فرود آمده‌اند «4». و ما نادرستی این مطلب را دریافتیم و به فرض این که این عبارات از آسمان نازل شده باشند شاید اخبار و احادیث قدسی باشند.

سادسا: چرا پیامبر اکرم- ص- این دو سوره را مانند دیگر سوره‌ها فورا در مصحف خود ننوشت؟

نقبی به درون‌

شاید عده‌ای تنها به این دلیل که عمر بن خطاب؛ خلیفه دوم در قنوت نماز خود این عبارات را می‌خواند و اهتمام خاصی به نقل آن بود «5» تصور کرده‌اند این عبارات از قرآن بوده و این تصور در نظرشان خوشایند آمده است. همچنان مروی است که: حسن بصری، طاووس، ابراهیم و دیگران، این عبارات را در قنوت‌های نماز می‌خواندند «6». (1) دو منبع سابق و کنز العمال. به نقل از: ابن ابی شیبه و محمد بن نصر.

(2) المصنف/ صنعانی، ج 3، ص 114.
(3) الدر المنثور، ج 6 ص 421. به نقل از: بیهقی. الاتقان، ج 1، ص 65. به نقل از: بیهقی و ابو داوود در: المراسیل.
(4) الدر المنثور، ج 6 ص 421. به نقل از: ابو الحسن قطان در: المطولات.
(5) المصنف/ صنعانی، ج 3، ص 110، 111، 115، 112 و 113. السنن الکبری، ج 2، ص 211.

الاتقان، ج 1، ص 65. الدر المنثور، ج 6، ص 420 و 421. به نقل از: ابن ضریس، بیهقی، در: السنن، محمد بن نصر، ابن ابی شیبه در: المصنف در روایات متعدد.

(6) المصنف، ج 3، ص 116، 117 و 119.