حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 253

بیاورند و نقل و ثبت آن در صحیفه دیگری دشوار نمی‌باشد؛ لذا باید بدانیم که این حدیث، اصلی ندارد «1».

ثانیا: همان طور که قبلا گفتیم: قرآن در زمان پیامبر اکرم- ص- جمع آوری شده بود.

و نه تنها مصحفی در اختیار حضرت بود بلکه عده دیگری از صحابه هر یک برای خود مصحفی ترتیب داده بودند و نام عده‌ای از صاحبان مصاحف به دست ما رسیده است.

لذا معقول نیست که این آیه تنها در یک جا مکتوب باشد و با یک اتفاق ساده از بین رفته هیچ اثری از آن نماند. و هیچیک از صحابه آن را ننوشته باشند و در خاطر حفظ نکرده باشند و تنها عایشه از این آیه خبر داشته باشد و ماجرا را چنین نقل کند آنچنان که از ظاهر بلکه از صریح روایت بر می‌آید.

ثالثا: ما آیه رجم را از قرآن نمی‌دانیم. و ادله قاطعی هم در تأیید نظر خود آورده‌ایم که بزودی بیان خواهیم کرد.

رابعا: «قزوینی» پس از بیان این نکته که این روایت در هیچیک از کتب شیعه نیامده است و علمای شیعه آن را روایت نکرده‌اند، می‌گوید: آیه شریفه: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ بر نادرستی این روایت گواهی می‌دهد. و الا می‌بایست عایشه جاهل بوده باشد، پیامبر- ص- غافل و العیاذ باللّه خداوند کاذب «2».

این سخن قزوینی و تتبع ما در کتب شیعه ما را در برابر ادعای زمخشری حیرت زده و متعجب می‌کند، زمخشری هنگام سخن از خورده شدن آیات توسط حیوان خانگی می‌گوید: «... این از جعلیات ملاحده و روافض است «3»». در حالی که هیچیک از علمای شیعه نه این حدیث را نقل کرده‌اند و نه آن را در کتب خود آورده‌اند. و این علمای اهل سنت بوده‌اند که در کتب معتبر خود، ماجرا را به تفصیل یاد کرده‌اند.

چرا راه دور برویم، کافی است در این جا سخن تعلیق زننده بر کشاف را- که خود سنی است- نقل کنیم. وی در رد سخن زمخشری می‌گوید: راویان این حدیث ثقه می‌باشند و مورد اتهام نیستند. مثلا از جمله راویان افراد زیر می‌باشند: ابراهیم الحربی در: الغریب، ابو یعلی، دار قطنی، بزار طبرانی در: الاوسط و بیهقی در: المعرفه. (1) اصول سرخسی، ج 2، ص 79 و 80.