حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 277

را آیه قرآنی نمی‌شناسند. هر چند ایراداتی بر مضمون و سیاق آن وارد شده است. که مانع از نسبت دادن این حدیث به پیامبر- ص- هم می‌گردد و اساسا ما اضطراب و آشفتگی را از خود دور کرده نسبت حدیث را به پیامبر- ص- صحیح نمی‌دانیم.

آیه رجم‌

خلاصه انتقادات مرحوم بلاغی درباره آیه رجم: «الشیخ و الشیخه فارجموهما البتة ...» چنین است: دخول «فاء» جزاء بر «فارجموهما» وجهی ندارد. زیرا «فاء» باید در جواب و جزای شرطی آمده باشد که در این جا نه به آن تصریح شده است و نه قابل تقدیر می‌باشد. و اگر می‌بینیم در آیه شریفه از سوره نور: «و الزانیة و الزانی فاجلدوا» فاء بر سر «جلد» آمده بدین سبب است که جلد جزای زنا است و «زنا» سبب «جلد» می‌باشد.

لیکن در این عبارت رجم جزای شیخوخیت و پیری نمی‌تواند باشد. و تنها وجهی که برای دخول «فاء» می‌توان تصور کرد دروغ بودن روایت است. و شاید در روایت سلیمان بن خالد افتادگی به وجود آمده است و اصل صورت سؤال چنین بوده است. آیا می‌گویند در قرآن رجم است؟

بعلاوه آن که موطأ، مستدرک، مسدد و ابن سعد نقل می‌کنند که: عمر کمتر از بیست روز قبل از مرگ خود گفته بود: اگر نه آن بود که می‌گفتند عمر در کتاب خدا دست برده است هر آینه آیه «رجم» را می‌نوشتم: «الشیخ و الشیخه فارجموهما البتة».

حاکم این روایت را در کتاب خود آورده است. و ابن جریر آن را صحیح می‌داند.

آنان از عمر نقل می‌کنند که گفت: هنگام نزول آیه رجم نزد پیامبر- ص- رفتم و از پیامبر خواستم آیه را بنگارد. در کنز العمال نقل می‌کند که: گفتم به من املاء بفرما تا بنویسم و پیامبر ظاهرا کراهت از خود نشان داد. و بعد عمر گفت: نمی‌بینی که مرد پیر را اگر زنا کند و محصن نباشد تازیانه می‌زنند در حالی که مرد جوان محصن را بخاطر زنا رجم می‌کنند.

ملاحظه بفرمایید محدثین کراهت و خوش نیامدن پیامبر- ص- را از کتابت آیه منزل نشان می‌دهند. و مناقشه عمر را در این برخورد چنین نقل می‌کنند. یعنی به پیامبر باید راه و چاه را نشان داد! نعوذ باللّه من سبات العقل و قبح الزلل.