حقایقی مهم پیرامون قرآن‌ صفحه 291

آنقدر خوانده شده بود که در خاطرها حک گشته بود و کمترین احتمالی به فراموشی آنها نمی‌رفت لذا ابن مسعود از نوشتن این سوره اظهار بی‌نیازی کرده بود. و با توجه به تکرار این سوره به دفعات در نمازهای روزانه قرآنی بودن آن را مسلم گرفته در عین حال آن را ننگاشت «1». به فرض هم که ثابت شود ابن مسعود این سوره را در مصحف خود نیاورده است این لطمه نمی‌زند؛ چون قرآن بودنش از ضروریات دین و اجماع امت بر آن قائم است. و آیا ننوشتن سوره‌ای دلیل عدم اعتقاد به آن است؟!

اصرار بر اتهام ابن مسعود برای چیست؟

ما فکر می‌کنیم این همه تلاش در جهت اثبات نیامدن سوره‌هایی از قرآن در مصحف ابن مسعود، و نفی سوره حمد از نظر وی «2» (و حتی ایجاد شبهه درباره ابی بن کعب و قراءت حمد) ریشه‌های سیاسی داشته باشد. ابن مسعود با تصدی زید بن ثابت برای توحید مصاحف مخالفت داشت. وی همچنین با خلیفه سوم مناقشاتی داشت، همچنین وی حاضر نگردید مصحف خود را تحویل دهد تا آن را بسوزانند. اینها رقبا و سوداگران سیاست را بر می‌انگیزد تا عدم صلاحیت ابن مسعود را نشان دهند و وانمود کنند که ابن مسعود بعد از این خطای فاحش صلاحیّت ندارد متصدی نوشتن قرآن شود.-

گر چه پیامبر دستور داده بود اگر آیات قرآن را تازه و شاداب می‌خواهید آن را از ابن مسعود فرا بگیرید.

این جاست که معنای سخن یزید بن هارون مشخص می‌گردد که ابن مسعود وفات کرد قبل از آن که قرآن را جمع کند. اگر یزید می‌توانست ابن مسعود را تکفیر کند این کار را می‌کرد. هر چند که در سخن خود اشاره و گوشه چشمی به تکفیر وی هم دارد.

«بسمله» از قرآن نیست؟!

ادعا می‌شود که قرّاء مدینه، بصره و قراء و فقهای شام (عده‌ای فقهای کوفه را هم افزوده‌اند) معتقدند: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» در هیچ جای قرآن آیه قرآنی نیست- حتی در سوره حمد- و صرفا برای فاصله گذاری میان سور و تبرک به آن آمده است. این عقیده (1) الجامع لاحکام القرآن، ج 20، ص 251.