هدف حیات زمینی آدم ملک، شیطان، هبوط صفحه 370

فرار از خود!

آن جایی که نباید بپرسی تا از چشمه های درون، جواب نابی به قلب شما برسد، اگر نظرتان به غیر افتاد و با سؤال کردن از او امید داشتید که او برای شما مسئله را روشن کند، بدانید این یک نحوه فرار از خود است. چیزی که باید در خودت با کمک نسیم ملائکه به دست آوری و از طریق گفتگوی با ملائکه برای شما روشن شود، می خواهی در الفاظ دیگران به دست آوری. در حالی که دیگران ناخودِ تو هستند. منظور ما در این جا این نیست که وقتی کسی ماه ها و سال ها، در درون خود با خود درگیر شده و سیر کرده است و به یک نکته خاصی رسیده است حالا یک کلمه سؤال دارد تا از حجاب بزرگی رها شود، از اهلش سؤال نکند این فرد در درون خود سیر کرده و معارف نابی را دریافت کرده است، حالا از روح انسان راه رفته ای کمک می گیرد تا حقیقتی را فتح کند. حتماً می دانید اصل رابطه مولانا محمّد بلخی و شمس تبریزی در یک جلسه بوده است، چقدر باید مولوی قبل از این ملاقات فکر و تأمّل در درون خود داشته باشد و به نکته اصلی رسیده باشد که شمس تبریزی روی همین نکته دست بگذارد و مولوی را متحوّل کند، هر چند که اینجا شمس در واقع خود مولاناست که می تواند این قدر به مولانا نزدیک شود. انسان ها در نقطه های اصلی سلوک تماماً وحدت روحانی دارند. آن عالِمی که شما بر مبنای نظرات او جلو می روید عملاً به شما می گوید: نگران مباش تو پیش منی! و احوالاتتان را بهتر از شما می شناسد، و لذا هر چه بیشتر طبق نظر او عمل کنی، بهتر جواب او را می گیری. گاهی جواب را گرفته ای، ولی چون با خود خلوت لازم را نداری و در خود جستجو نمی کنی، از جواب استاد نمی توانی استفاده کنی. در روایت داریم؛ حضرت علی علیه السلام در آخرین ساعت های حیات رسول خدا صلی الله علیه و آله در آغوش پیامبر خدا صلی الله علیه و آله قرار گرفت، ساعتی حضرت صلی الله علیه و آله در گوش حضرت علی علیه السلام نجوا کرد، به طوری که وقتی حضرت علی علیه السلام بلند شدند، عرق بر پیشانی و صورتشان جاری بود، فرمودند: علم اوّلین و آخرین را از رسول خدا صلی الله علیه و آله آموختم.(1)

این ها به جهت آن است که حضرت خیلی از راه ها را رفته اند و لذا با تذکر رسول خدا صلی الله علیه و آله درهای دیگری برایشان گشوده می شود تا به سیر نهایی دست یابند.