عزت ملی در پرتو تولید ملی از منظر آیات و روایات صفحه 139

دولت اسراییل جایز نیست و بر مسلمانان لازم است که به هر نحو ممکن است با این نحو روابط مخالفت کنند و بازرگانانی که با اسراییل و عُمال اسراییل روابط تجاری دارند، خائن به اسلام و مسلمانان و کمک کار به هَدْم احکام [اسلام] هستند و بر مسلمانان لازم است با این خیانتکاران؛ چه دولت ها و چه تجار، قطع رابطه کنند و آن ها را ملزم کنند به توبه و ترک روابط با این نحو دولت ها».(1)

81. تحریم اقتصادی سعودی های وهابی

قَالَ الصَّادِقُ صلی الله علیه و آله وسلم: «لََا تَصْحَبُوا أَهْلَ الْبِدَعِ وَ لَا تُجَالِسُوهُمْ فَتَصِیرُوا عِنْدَ النَّاسِ کَوَاحِدٍ مِنْهُمْ قَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله وسلم الْمَرْءُ عَلَی دِینِ خَلِیلِهِ وَ قََرِینِهِ؛

امام صادق صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: با بدعت گزاران در دین خدا، همدم و همراه نشوید و با آنان همنشینی نکنید؛ زیرا در این صورت در نزد مردم از اهل بدعت به حساب می آیید. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: انسان بر دین دوست و همنشین خود می باشد».(2)

پیام ها و نکته ها

1. بدعت آن است که حلالی را حرام و یا حرامی را حلال کنند و چیزی از آیین خدا بکاهند یا چیزی بر آن بیافزایند؛ بدون آن که دلیل معتبری بر آن قائم باشد و یا این که آیین جدیدی اختراع کنند و مردم را به عنوان یک دین به سوی آن دعوت نمایند؛ این یکی از عظیم ترین گناهان کبیره است.(3)

به یقین امروزه بارزترین و خطرناک ترین گروه بدعت گزار وهابیون هستند که بسیاری از آموزه های دینی را نه تنها از دین خارج کرده اند، بلکه با تفسیر غلط از آیات و روایات و تمسک به روایات جعلی و ساختگی، آن را از مصادیق شرک می دانند و به بهانه ی دفاع از توحید و مبارزه با شرک، همدوش با آمریکا و اسراییل و جبهه ی جهانی کفر و استکبار، به مبارزه ی تمام عیار علیه مکتب اهل بیت علیهم السلام، شیعیان و انقلاب اسلامی ایران رو آورده اند و در هر جایی که پای نحس ایشان باز شده، ره آوردی جز اختلاف افکنی بین مسلمین و راه اندازی جوی خون از خون آنان نداشته است.

2. مصاحبت و همنشینی مراتبی دارد که یکی از آن مراتب؛ داد و ستد می باشد. از این جهت

1- ) توضیح المسائل(محشی) امام خمینی«رضوان الله تعالی علیه»، ص 763، م 2834
2- ) الکافی (ط - الإسلامیه)، ج 2، ص 375
3- ) مکارم شیرازی«حفظه الله تعالی»؛ پیام امام امیرالمؤمنین علیه السلام، ج 1، ص 578