عزت ملی در پرتو تولید ملی از منظر آیات و روایات صفحه 28

پیام ها و نکته ها

1. در دین مبین اسلام تأکید فراوانی بر کشاورزی، باغداری و دامداری شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند: «بر شماست که دامداری و کشاورزی کنید! چرا که آن دو، بامداد و شامگاه خیر رسانند؛ درآمد و رشد نیکویی دارند».(1)

2. اگر خودکفایی در تولید مواد غذایی و سوخت و صنعت و ... نباشد و کشور متکی به واردات باشد، کشورهای استکباری و استعماری، با هدف وابسته نگه داشتن و تاراج منابع و تحمیل سیاست های استعماری خود، با تحریم اقتصادی و قطع واردات، امنیت غذایی و اقتصادی کشور را به خطر می اندازند. لذا برای پیشگیری و مبارزه با تحریم اقتصادی دشمنان اسلام، باید همه ی ما دست به دست هم بدهیم و کشورمان را آباد کنیم.

3.

مقام معظم رهبری”حفظه الله تعالی” با تأکید بر اهمیت امنیت غذایی می فرمایند: « امروز کشور ما- که مورد سوءنیت و کینه ورزی قلدرهای دنیاست؛ علت این کینه ورزی هم این است که این کشور حاضر نیست زیر بار قلدری قلدرها برود- بیش از همیشه به امنیت غذایی احتیاج دارد؛ تا برای نانش، برای خوراک روزمره اش، برای روغنش، برای گوشتش محتاج کشورهای دیگر نباشد؛ محتاج کسانی که می توانند در مقابل این عطیه، شرف او را مطالبه کنند، نباشد؛ امنیت غذایی برای کشور ما خیلی مهم است».(2)

4. خوشبختانه بعد از انقلاب، روند رو به رشدی را در رسیدن به خودکفایی اقتصادی داشته ایم که باید این روند با شدت بیشتری تداوم یابد: مثلاً کل تولیدات محصولات کشاورزی در سال پنجاه و هفت، 23449 هزار تُن بوده است، در حالی که در سال هشتاد و شش، به 101562 هزار تُن رسیده است. تولید گندم در سال پنجاه و هفت، 4027 هزار تُن بوده است و در سال هشتاد و شش، به 15887 هزار تُن رسیده است. تولید دانه های روغنی نیز از 26 هزار تُن به 628 هزار تُن رسیده است؛ در همین بازه ی زمانی جمع تولیدات دامی از 3342 هزار تُن به 11335 هزار تُن رسیده؛ و جمع تولیدات شیلات و آبزیان از 50 هزار تُن در سال پنجاه وشش به 400 هزار تُن در سال هشتاد و شش رسیده است.(3)

12. سه: امنیت دارویی

«قَالَ أَمِیرُ الْمُؤمِنِینَ علیه السلام: لَا نِعْمَهَ أَهْنَأُ مِنَ الْأَمْنِ؛

امام علی علیه السلام می فرماید: هیچ نعمتی گواراتر از امنیت نیست».(4)

1- ) مفاتیح الحیاه، ص 603
2- ) بیانات، سال 1384، ص 243
3- ) روایت انقلاب اسلامی ایران، ص 107
4- ) تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص 447