عزت ملی در پرتو تولید ملی از منظر آیات و روایات صفحه 37

خدمت به نظام اسلامی می گذرانند؛ حق دارند، به میزان متعارف و لازم، از بیت المال (متناسب با موقعیت شغلی خود)حقوق دریافت کنند؛ همان گونه که حضرت علی علیه السلام این حق را داشتند. مسلماً ما نمی توانیم مانند حضرت علی علیه السلام دریافت حقوقی خود از بیت المال را به صفر برسانیم و فقط متکی به

استفاده از دست رنج غیر اداری خود باشیم؛ ولی پیشنهاد می شود تا این عزیزان نیز از اوقات فراغت خود، برای انجام کارهای تولیدی-به ویژه تولید علم- در راستای مسئولیت و تخصصی که دارند استفاده کنند؛ این کار، هم سبب گسترش فرهنگ کار و تلاش می شود، هم فضای کاری و اداری را علمی می کند، هم سبب رشد و تعالی علمی کارمندان و مسئولین می گردد و هم اتکای آنان به بیت المال کمتر می گردد.

3. سیره ی بسیاری از علمای ما نیز از گذشته همین بوده که تا جایی که امکان داشته با انجام کارهای علمی و حتی کشاورزی، از دست رنج خودشان استفاده کرده و سعی می کردند کمتر از وجوهات شرعی استفاده کنند- درحالی که استفاده از وجوهات، به مقدار نیاز و در حد متعارف اشکالی ندارد-. الان نیز مقدار وجوهاتی که به عنوان شهریه به طلاب و علما پرداخت می شود، پایین ترین حقوق در میان تمام اقشار جامعه است و بلکه فاصله ی چشم گیری حتی با حقوق کارگری دارد و طلبه ها و علما، همزمان با تحصیل، با انجام کارهای علمی- تبلیغی سعی می کنند متکی به دست رنج و زحمت خود باشند. لذا به تبع سیره ی سلف، باید سعی طلبه ها بر این باشد که با انجام کارهای علمی و تبلیغی و با تولید علم، بیش از آن که به استفاده از وجوهات متکی باشند، به استفاده از محصولِ دست رنجِ علمی و تبلیغی خود متکی باشند.

4. حالا که سخن از کارهای تولیدی علما و مبلغین شد، خوب است همین جا به نقش و وظیفه ی علما در حمایت از تولید ملی اشاره کنیم.

یک: پشتیبانی تبلیغاتی از تولیدگران و تولیدات داخلی در بخش های کشاورزی، دامداری، صنایع تبدیلی و تولیدی.

دو: مصرف کالاهای داخلی و تشویق جامعه به مصرف تولیدات داخلی.

سه: هدایت تولیدگران در اتقان و افزایش کمیت و کیفیت فرآورده های گوناگون.

چهار: تأکید بر کار محوری به جای مدرک محوری در نظام ارزشیابی آموزشی و اقتصادی کشور.(1)

17. سربار دیگران نبودن

قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام :«قَالَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله وسلم: مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أَلْقَی کَلَّهُ عَلَی النَّاسِ؛