- مقدمه 1
- اشاره 5
- اشاره 7
- 2. بر دوش زمین سوار شوید! 9
- 3. خطر کوتاهی در تولید 10
- 4. تولید؛ سیره ی انبیا و ائمه اطهارعلیهم السلام 11
- 5. سیره ی حضرت علی علیه السلام در تولید 12
- 6. لازمه ی وطن دوستی 13
- اشاره 15
- 7. یک: استقلال 16
- 8. دو: آزادی 18
- 9. سه: اسلام خواهی 19
- اشاره 22
- 10. یک: امنیت شغلی 23
- اشاره 25
- 11. دو: الف) امنیت غذایی 25
- ب) امنیت در تأمین مواد غذایی 27
- 12. سه: امنیت دارویی 28
- 13. چهار: امنیت نظامی 29
- 14. پنج: امنیت در تأمین انرژی هسته ای 31
- 15. بهترین کالای مصرفی 33
- اشاره 35
- 16. تکیه بر دست رنج خود در تأمین معیشت 36
- 17. سربار دیگران نبودن 37
- 18. تأمین معیشت خانواده 39
- 19. کسب درآمد از راه حلال 41
- 20. اشتغال؛ مانع فساد 43
- اشاره 44
- 21. لزوم حمایت از تولید ملی 45
- 23. لزوم نظارت بر تجار و صنعت گران 47
- 24. نظارت بر قیمت ها و کنترل آن 48
- 25. جلوگیری از انحصارگرایی اقتصادی 50
- 27. مدیریت بحران های اقتصادی 54
- 28. نظارت بر واردات 57
- 29. وارد کردن کالاهای واسطه ای 58
- 30. ایجاد روحیه ی خود کنترلی در بازاریان 60
- 31. برخورد قضایی با مفسدین اقتصادی 62
- 33. برخورد قضایی با محتکرین 64
- اشاره 66
- اشاره 68
- 35. پیشگام بودن اولیای خدا در سرمایه گذاری اقتصادی 70
- 36. لزوم سرمایه گذاری اقتصادی 71
- 37. سه نوع هزینه 72
- 38. سرمایه گذاری اقتصادی برای فرداهای دنیا 73
- 39. سرمایه گذاری اقتصادی؛ ذخیره ای برای آخرت 74
- 40. سرمایه گذاری اقتصادی؛ از مصادیق انفاق در راه خدا 76
- 41. عبادت بودن سرمایه گذاری اقتصادی 77
- 42. سرمایه گذاری اقتصادی؛ از مصادیق شکر نعمت 78
- 43. جلب خشنودی خدا 81
- 44. آبادانی آخرت 82
- 45. شروع کار با راز و نیاز با خدا 83
- ب: بایسته های فرایند تولید 83
- 46. تولید کالاهای مورد نیاز جامعه 85
- 47. رعایت کیفیت در تولید 86
- 48. رعایت کیفیت؛ خواسته ی رهبران دینی 87
- 49. نقش رعایت کیفیت در احساس رضایت از زندگی 88
- 50. فواید تولید کالای با کیفیت 89
- 51. زیبایی ظاهری 90
- 52. کمک به گسترش ارزش ها 91
- 53. خودداری از کمک به هنجار شکنان 93
- 54. تولید بر پایه ی علم و تخصص 94
- 55. به کارگیری نیروی کار متخصص 95
- 56. رعایت حق کارگر 97
- 57. عمل به تعهدات در برابر نیروی کار 98
- 58. عمل به تعهدات در برابر ارباب رجوع 99
- اشاره 100
- 60. تبلیغ و معرفی کالا 102
- 64. پرهیز از بالابردن قیمت ها به صورت ساختگی 106
- 65. حرمت سودهای ناعادلانه 107
- اشاره 110
- 66. توجه به ارزش کارگری 111
- 67. مانند مجاهد راه خدا 112
- 68. وجدانِ کاری کارگران 113
- 69. نمودهای عملیِ وجدانِ کاری 115
- 70. رعایت مقررات و وظایف 116
- اشاره 119
- اشاره 121
- 73. خرید مستقیم از تولیدکننده 123
- 75. پرهیز از داد و ستد با انسان های آلوده 127
- 76. تحریم خرید کالای دشمنان؛ تحریم در مقابل تحریم 130
- 77. برائت عملی از دشمنان خدا 131
- 78. مقاومت و خویشتن داری 133
- 79. قطع رابطه ی اقتصادی با مستکبران 135
- 80 . تحریم اقتصادی صهیونیسم 137
- 81. تحریم اقتصادی سعودی های وهابی 139
- 82. آنتن ماهواره 142
- 84. تشبّّه به دشمن 145
- 83. نماد فرهنگی دشمنان و گروه های انحرافی 147
- 85. کروات و پاپیون 148
- 86. مُد پرستی 149
- 87. تیرهای شیطان 151
- 88. خطر جابه جایی 153
- 89. باربی و تهاجم فرهنگی 154
- 90. کالاهای قاچاق 156
- یک: علما و تولید ملی 160
- دو: مسئولان و تولید ملی 163
- سه: نمایندگان مجلس و تولیدملی 165
- چهار: خیانت سلسله ی پهلوی به تولیدملی 167
- یک: ما می توانیم! 172
- دو: از شاگردی تا استادی 172
- سه: جایگاه اول در سطح منطقه 174
- چهار: باش تا صبح دولتت بدمد! 175
نوع از زکات دارد.(1)
حضرت آیت الله مکارم شیرازی”حفظه الله تعالی” از این وظیفه، تحت عنوان “حق معلوم” یاد می کنند و می فرمایند: «یکی دیگر از حقوق مالی که از تراکم ثروت و انباشته شدن آن می کاهد، انفاق های ویژه ای است که به نام “حق معلوم” در اموال ثروتمندان منظور شده است؛ بدین معنا که آدمی در زندگی خود سهمیه ای برای محرومان و حمایت از امور جامعه در راه خدا - جز مالیات شرعی- قرار دهد و به طور مداوم آن را بپردازد».(2)
بر این اساس بر ثروتمندان و توانگران لازم است به میزان توان مالی که دارند، تا مادامی که انسان های نیازمند و فقیر در جامعه وجود دارد، از راه های مختلف مانند: صدقه، هدیه، اعطای وام قرض الحسنه و... به این وظیفه ی دینی و شرعی خود عمل کنند.
مهم ترین و پسندیده ترین شکل کمک به دیگران، ایجاد فرصت های شغلی با راه اندازی کارهای تولیدی است؛ زیرا در این صورت، نیازمندان با کمال عزت و حفظ آبرو و حیثیت و از راه کار و تلاش، زندگی خود را تأمین می کنند و غبار احساس ذلت و خواری که معمولاً بر چهره ی دریافت کننده ی صدقات و انفاق و قرض الحسنه می نشیند، بر چهره ی آنان نمی نشیند.
35. پیشگام بودن اولیای خدا در سرمایه گذاری اقتصادی
عَنِ الرَّاوِی: «أعطی أبو عبد الله علیه السلام لأبی ألفاً و سَبعَمِائهِ دِینَارِ وَ قَالَ لَهُ : اِتَّجِرْ لی بِهَا. ثُمَّ قَالَ: أمَا إنَّهُ لَیسَ لِی رَغبَهٌ فِی رِبحِهَا وَ إن کانَ الرِّبحُ مَرغُوباً فِیه، وَ لَکِنْ أحبَبتُ أن یَرانِیَ الله ُ عَزَّ و جلَّ مُتَعرِّضاً لِفَوائدِهِ؛
محمّد بن عذافر از پدر خود روایت می کند که: امام صادق علیه السلام هزار و هفتصد دینار به من داد و فرمود: با این مبلغ، برای من تجارت کن! سپس فرمود: بدان که من رغبتی به سود آن ندارم؛ هر چند سود مطلوب است، بلکه دوست دارم خداوند عزّ وجلّ، ببیند که من در جستجوی نعمت او هستم».(3)
پیام ها و نکته ها
1. امام صادق علیه السلام بخشی از سرمایه ی خود را در اختیار دیگران قرار می دهند، که هم خود از منافع و سود آن بهره مند شوند و هم برای کسانی که سرمایه ی کافی برای تجارت و کار
1- ) برای توضیح بیشتر پیرامون مفاد این آیات و همین طور روایات مربوط به آن، نک: زکات باطنی، ص 91 به بعد
2- ) دائره المعارف فقه مقارن، ج 2، ص 447
3- ) میزان الحکمه، ج 10، ص 128