- مقدمه 1
- اشاره 5
- اشاره 7
- 2. بر دوش زمین سوار شوید! 9
- 3. خطر کوتاهی در تولید 10
- 4. تولید؛ سیره ی انبیا و ائمه اطهارعلیهم السلام 11
- 5. سیره ی حضرت علی علیه السلام در تولید 12
- 6. لازمه ی وطن دوستی 13
- اشاره 15
- 7. یک: استقلال 16
- 8. دو: آزادی 18
- 9. سه: اسلام خواهی 19
- اشاره 22
- 10. یک: امنیت شغلی 23
- اشاره 25
- 11. دو: الف) امنیت غذایی 25
- ب) امنیت در تأمین مواد غذایی 27
- 12. سه: امنیت دارویی 28
- 13. چهار: امنیت نظامی 29
- 14. پنج: امنیت در تأمین انرژی هسته ای 31
- 15. بهترین کالای مصرفی 33
- اشاره 35
- 16. تکیه بر دست رنج خود در تأمین معیشت 36
- 17. سربار دیگران نبودن 37
- 18. تأمین معیشت خانواده 39
- 19. کسب درآمد از راه حلال 41
- 20. اشتغال؛ مانع فساد 43
- اشاره 44
- 21. لزوم حمایت از تولید ملی 45
- 23. لزوم نظارت بر تجار و صنعت گران 47
- 24. نظارت بر قیمت ها و کنترل آن 48
- 25. جلوگیری از انحصارگرایی اقتصادی 50
- 27. مدیریت بحران های اقتصادی 54
- 28. نظارت بر واردات 57
- 29. وارد کردن کالاهای واسطه ای 58
- 30. ایجاد روحیه ی خود کنترلی در بازاریان 60
- 31. برخورد قضایی با مفسدین اقتصادی 62
- 33. برخورد قضایی با محتکرین 64
- اشاره 66
- اشاره 68
- 35. پیشگام بودن اولیای خدا در سرمایه گذاری اقتصادی 70
- 36. لزوم سرمایه گذاری اقتصادی 71
- 37. سه نوع هزینه 72
- 38. سرمایه گذاری اقتصادی برای فرداهای دنیا 73
- 39. سرمایه گذاری اقتصادی؛ ذخیره ای برای آخرت 74
- 40. سرمایه گذاری اقتصادی؛ از مصادیق انفاق در راه خدا 76
- 41. عبادت بودن سرمایه گذاری اقتصادی 77
- 42. سرمایه گذاری اقتصادی؛ از مصادیق شکر نعمت 78
- 43. جلب خشنودی خدا 81
- 44. آبادانی آخرت 82
- ب: بایسته های فرایند تولید 83
- 45. شروع کار با راز و نیاز با خدا 83
- 46. تولید کالاهای مورد نیاز جامعه 85
- 47. رعایت کیفیت در تولید 86
- 48. رعایت کیفیت؛ خواسته ی رهبران دینی 87
- 49. نقش رعایت کیفیت در احساس رضایت از زندگی 88
- 50. فواید تولید کالای با کیفیت 89
- 51. زیبایی ظاهری 90
- 52. کمک به گسترش ارزش ها 91
- 53. خودداری از کمک به هنجار شکنان 93
- 54. تولید بر پایه ی علم و تخصص 94
- 55. به کارگیری نیروی کار متخصص 95
- 56. رعایت حق کارگر 97
- 57. عمل به تعهدات در برابر نیروی کار 98
- 58. عمل به تعهدات در برابر ارباب رجوع 99
- اشاره 100
- 60. تبلیغ و معرفی کالا 102
- 64. پرهیز از بالابردن قیمت ها به صورت ساختگی 106
- 65. حرمت سودهای ناعادلانه 107
- اشاره 110
- 66. توجه به ارزش کارگری 111
- 67. مانند مجاهد راه خدا 112
- 68. وجدانِ کاری کارگران 113
- 69. نمودهای عملیِ وجدانِ کاری 115
- 70. رعایت مقررات و وظایف 116
- اشاره 119
- اشاره 121
- 73. خرید مستقیم از تولیدکننده 123
- 75. پرهیز از داد و ستد با انسان های آلوده 127
- 76. تحریم خرید کالای دشمنان؛ تحریم در مقابل تحریم 130
- 77. برائت عملی از دشمنان خدا 131
- 78. مقاومت و خویشتن داری 133
- 79. قطع رابطه ی اقتصادی با مستکبران 135
- 80 . تحریم اقتصادی صهیونیسم 137
- 81. تحریم اقتصادی سعودی های وهابی 139
- 82. آنتن ماهواره 142
- 84. تشبّّه به دشمن 145
- 83. نماد فرهنگی دشمنان و گروه های انحرافی 147
- 85. کروات و پاپیون 148
- 86. مُد پرستی 149
- 87. تیرهای شیطان 151
- 88. خطر جابه جایی 153
- 89. باربی و تهاجم فرهنگی 154
- 90. کالاهای قاچاق 156
- یک: علما و تولید ملی 160
- دو: مسئولان و تولید ملی 163
- سه: نمایندگان مجلس و تولیدملی 165
- چهار: خیانت سلسله ی پهلوی به تولیدملی 167
- یک: ما می توانیم! 172
- دو: از شاگردی تا استادی 172
- سه: جایگاه اول در سطح منطقه 174
- چهار: باش تا صبح دولتت بدمد! 175
زراره می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: انسان از خود چیزی دردناک تر از مال راکد(پول نقد یا طلا و نقره) بر جای نمی گذارد. زراره پرسید: چه باید بکند؟ حضرت فرمود: آن را در تولید باغ و مزرعه و یا تولید مسکن به کار گیرد».(1)
پیام ها و نکته ها
1. “مال صامت” در مقابل “مال ناطق” به کار برده می شود. منظور از مال ناطق؛ حیوانات و منظور از مال صامت؛ جمادات مانند پول نقد و طلا و نقره است.(2)
2. “مال ناطق” که بخش غالب آن در قالب دامداری نمود دارد؛ خود به خود مولّد است. توصیه ی امام صادق علیه السلام این است که مال صامت را نباید روی هم به صورت راکد نگه داشت، بلکه باید از آن در جهت کارهای تولیدی و ایجاد اشتغال که ارزش افزوده را به دنبال دارد، استفاده کرد. در فرهنگ اسلام از مال اندوزی و روی هم انباشتن ثروت به شدت نهی شده است. حضرت آیت الله مکارم شیرازی “حفظه الله تعالی” در این زمینه می فرمایند: «ویژگی قوام بخشی در مال این است که در چرخه ی تولید و توزیع قرار گیرد و به دور از انباشته شدن و راکد ماندن، برای همگان– تحت شرایطی- قابل دسترسی باشد».(3)
لذا از بررسی این روایت و سایر آیات و روایات اقتصادی، فهمیده می شود که جمع کردن مال و ثروت و هر روز بر آن افزودن، مورد قبول اقتصاد اسلامی نیست؛ بلکه باید از راه صحیح، درآمد کسب نمود؛ به اندازه ی نیاز، مصرف کرد و مازاد آن را بعد از ادای حقوق آن، در مسیر سرمایه گذاری و یا کمک کردن به نیازمندان خرج نمود که البته راه اول یعنی سرمایه گذاری، در بسیاری از موارد و شرایط، صحیح تر به نظر می رسد؛ چون هم تولید را افزایش می دهد، هم بیکاری را کم می کند و هم انگیزه ی تولید کالاهای دیگر را فزونی می بخشد.(4)
37. سه نوع هزینه
ٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَاعلیه السلام یَقُولُ: «إِنَّ الْإِنْسَانَ إِذَا أَدْخَلَ طَعَامَ سَنَتِهِ خَفَّ ظَهْرُهُ وَ اسْتَرَاحَ وَ کَانَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ أَبُو عَبْدِ اللهِ علیه السلام لَا یَشْتَرِیَانِ عُقْدَهً حَتَّی یُحْرَزَ إِطْعَامُ سَنَتِهِمَا؛
حسن ابن جهم می گوید: از امام رضاعلیه السلام شنیدم که می فرمود: انسان هنگامی که خوراک یک سالش را ذخیره کند، سبک بار شده و احساس راحتی و آرامش می کند. همچنین فرمود:
1- ) الکافی (ط- الإسلامیه)، ج 5، ص 91
2- ) مجمع البحرین، ج 2، ص 209
3- ) دائره المعارف فقه مقارن، ج 2، ص 427
4- ) جوان و اقتصاد زندگی، ص 105