درسنامه پیش گیری از جرم (درسنامه تدبیرهای اسلامی ) صفحه 131

جز صلح نبود، زیرا مردم معرفت کافی نداشتند و ایمان و اراده شان ضعیف بود.(1)

حضرت علی(علیه السّلام) در نامه اش به مالک أشتر فرمود:

وَ لَا تَقُولَنَّ إِنِّی مُؤَمَّرٌ آمُرُ فَأُطَاعُ فَإِنَّ ذَلِکَ إِدْغَالٌ فِی

الْقَلْبِ وَ مَنْهَکَهٌ لِلدِّینِ وَ تَقَرُّبٌ مِنَ الْغِیَرِ؛(2)

و هرگز [ مغرور نشو] مگو که من فرمان دارم پس امر می کنم و اطاعت خواهم شد! زیرا این کار قلب را سیاه می کند و دین را تباه می گرداند و موجب زوال نعمت و نزدیکی بلا و آفت می شود.

نقش روحانیت در عدالت حاکمان

روحانیان، کارشناسان و مبلغان دین، همواره مورد توجّه مردم و صاحبان نفوذ در جامعه هستند و قطعاً می توانند تأثیر مهمّی در پیش گیری از ظلم مسئولان و حاکمان سیاسی داشته باشند. اگر آنان به وظیفه خود عمل نکنند و دین را در خدمت ظالمان قرار دهند سبب انحرافات بزرگی می شوند. با کمال تأسّف این انحراف بزرگ در دینِ تحریف شده مسیحیّت روی داده و به صورت رویّه غالب در آمده، در حالی که می دانیم حضرت عیسی(علیه السّلام) و دین آسمانی مسیحیت هرگز چنین دستوری صادر نکرده است: